رتبه ایران در آمار جهانی مرگ و میر جاده‌ای

آمار تکان دهنده است و به اندازه کافی گویا، مرگ سالانه یک میلیون و 350 هزار نفر در حوادث رانندگی جهان و البته ایران در آماری که سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده در رتبه 38 است آن هم با نرخ 32.30 درصدی مرگ و میر جاده ای.

به گزارش روزنامه خراسان، با نگاهی به جدیدترین گزارش WHO از تصادفات جاده‌ای در جهان در می یابیم سهم کشورهای جهان سوم از تصادفات جاده‌ای به 90 درصد می رسد. این در حالی است که این رقم در سال 1،2013/34بوده است، یعنی شرایط ما اکنون بهتر شده است.موضوعی که نشان می‌دهد ایمنی با توسعه‌یافتگی رابطه‌ای مستقیم دارد.

به گزارش سلامت نیوز و برمبنای آمار سازمان بهداشت جهانی درخصوص تصادفات جاده‌ای در سال ۲۰۱۸ هر ۲۴ ثانیه یک نفر در جاده‌های جهان کشته می‌شود و تصادفات رانندگی، قاتل شماره یک گروه سنی 5 تا 29 سال است.در آخرین بخش این گزارش اعلام شده است به ازای هر 100 هزار نفر در کشورها،سهم سوئد تنها 2.49 و سهم هلند 2.81 و آلمان نیز 3.54 است که نشان می‌دهد کشورهای اروپایی در آستانه صفر کردن آمار تصادفات جاده ای هستند.

این رقم در نیوزیلندبه 5.74 و در ترکیه به 8.85 می‌رسد و در آمریکا 10.04 است. اما تلفات بیشتر مربوط به مصر با 14.46 و هند با 22.51 است و در ایران 32.30 و بعد از آن در زیمبابوه 75.02 است.می توان از منظر دیگری هم به این آمار نگاه کرد و زاویه نگاه را به سمت خودروها چرخاند.به گزارش ایرنا، در دنیا به ازای هر ۱۰هزار خودرو سالانه حدود ۹ نفر در تصادف ها کشته می‌شوند، در حالی که در ایران به ازای این تعداد خودرو، ۳۷نفر کشته می‌شوند.

در عین حال براساس برخی آمارها سالانه حدود ۸۰۰ هزار تصادف رانندگی در کشور رخ می‌‌دهد که منجر به کشته شدن روزانه 43 نفر می شود. این رقم برای هر 71 دقیقه یک نفر است و در واقع حوادث رانندگی در کشور ما پس از آلودگی هوا بیشترین قربانی را دارد.

بر این اساس وضعیت حوادث جاده‌ای کشور باعث شده است بانک جهانی در بررسی و مطالعات خود، وضعیت حوادث جاده‌ای ما را بحرانی اعلام کند.ایران با داشتن 18 هزار فوتی در حوادث جاده ای در سال به لحاظ آماری یکی از بالاترین تلفات جاده‌ای در جهان را داراست که از مهم ترین دلایل آن می‌توان به عوامل انسانی از جمله سرعت زیاد، بی‌احتیاطی رانندگان و بی توجهی به مقررات راهنمایی و رانندگی (فرهنگ رانندگی) و عوامل فنی و محیطی از جمله خودروهای فرسوده،پایین بودن سطح ایمنی خودروها،کاستی ها در کنترل کیفی خودروهای موجود وکیفیت پایین وغیر استاندارد بودن جاده‌ها اشاره کرد.