فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» پس از شش سال پیگیری مداوم محسن امیریوسفی کارگردان این فیلم در شرایطی بهمن سال گذشته اکران عمومی و در روزهای اخیر در شبکه نمایش خانگی عرضه شد که در طول نه ماه اخیر، هیچ واکنشی به این رفع توقیف شاهد نبودیم؛ اتفاقی که این پرسش را پیش می‌آورد، اساساً چرا این فیلم سینمایی که ظاهراً هیچ مدعی جدی نداشته، توقیف شده و چرا مدیران سینمایی از ترس از دادن میزهایشان، دست به توقیف فیلم‌هایی می‌زنند که رفع توقیف اغلب آنها همچون این فیلم بدون حاشیه بوده است؟
«تابناک»، مهدی خرم دل؛ فیلم سینمایی «آشغال‌های دوست داشتنی» به کارگردانی محسن امیریوسفی، تنها فیلم توقیفی بود که ارجاعات واضحی به حوادث سال 1388 داشت. این فیلم روایت یک مادر است که دخترخاله‌اش در جریان درگیری‌های سال 1388 دستگیر شده و حال مادر از سوی یکی از دوستانش ترغیب می‌شود برای آنکه دخترخاله‌اش بیش از این به دردسر نیفتد، وسایل ظاهراً دردسرساز را به سطل آشغال بریزد و در این مسیر اتفاقات جالبی رخ می‌دهد. سوای داستان این فیلم سینمایی، «آشغال‌های دوست داشتنی» یکی از آثار قوی در حوزه داستان‌گویی، ریتم و جلوه‌های ویژه محسوب می‌شود.
شهاب حسینی، حبیب رضایی، اکبر عبدی، نگار جواهریان، صابر ابر و شیرین یزدان بخش بازیگران اصلی این فیلم سینمایی هستند؛ بازیگرانی که برخی‌شان در قید حیات نیستند! کمیسیون فرهنگی مجلس در سال 1393 با ارسال نامه‌ای به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به صدور پروانه نمایش برای هشت فیلم سینمایی از جمله «آشغال‌های دوست داشتنی» که مرتبط با فتنه معرفی شده بود، هشدار داد. امیریوسفی در این چند سال برای شرکت در تمامی جشنواره‌های فجر ثبت نام کرد که در همه موارد رد شد. در جریان سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر نیز شهاب حسینی به بهانه اینکه این فیلم از سوی دبیر جشنواره «معضل» خوانده شده، از سمت مشاوره جشنواره کناره گیری کرد.
بخشی از امتیاز فیلم «آشغال‌های دوست داشتنی» توسط مدیران پیشین سازمان سینمایی خریداری شد تا مسیر فیلمسازی این کارگردان هموار شود اما در نهایت این اتفاق نیفتاد و امیریوسفی همچنان پیگیر اکران فیلمش است. چهار سال پس از توقیف، محسن امیریوسفی، عکسی از خود و رضا درمیشیان منتشر کرد که نشان می‌داد طی چهار سال آنها به دنبال اکران فیلم‌هایشان بوده‌اند؛ اما این اتفاق در نهایت رخ نداد. حساس‌ترین صحنه «آشغال‌های دوست داشتنی» سکانس پایانی این فیلم سینمایی است که اگر حذف می‌شد، اساساً مفهوم فیلم تغییر می‌کرد و آنچه کارگردان روایت کرده، از بین می‌رفت.
گروهی از سینماگران در تداوم همراهی و تلاش برای رفع توقیف این فیلم سینمایی در یادداشت‌هایی خواستار رفع توقیف این فیلم سینمایی شدند و محسن امیریوسفی نیز شش دوره پیاپی در جشنواره‌های ملی و جهانی فجر ثبت نام کرد تا دست کم در یک اکران فیلم برای اهالی رسانه و منتقدین و صاحب نظران به نمایش درآید و مشخص شود، هیولای ترسناکی که از این فیلم ساخته شده، واقعیت ندارد؛ اما در هر شش دوره به بهانه‌ای عجیب این فیلم رد شد.
در نهایت امیریوسفی با حضور در دبیرخانه جشنواره فجر در حضور خبرنگاران نسبت به رفتاری که با او و فیلمش می‌شود، اعتراض کرد و همین اعتراض جدی و واکنش عمومی به آن باعث شد فیلمش کمتر از یک ماه بعد رفع توقیف اکران شود.
از بیست و چهار بهمن هزار و سیصد و نود و هفت که این فیلم اکران شد تاکنون که این فیلم وارد شبکه نمایش خانگی و سامانه های عرضه ویدیو اینترنتی یا همان VOD شده، تقریباً هیچ اعتراض جدی به رفع توقیف و عرضه این اثر را شاهد نبوده‌ایم. نکته قابل توجه اینکه درباره اغلب فیلم‌های توقیفی پس از اکران چنین فضایی وجود دارد و عمدتاً با واکنش تندی پس از رفع توقیف مواجه نشده‌اند. این وضعیت چنین پرسشی را پیش می‌آورد که چرا این فیلم‌ها که با وجود ایجاد حساسیت نسبت به آنها پس از رفع توقیف منجر به آشوبی نشدند، اساساً توقیف شده‌اند؟! آیا جز این است که مدیرانِ «میزدوست» از ترس مرگ، خودکشی و برای کشور و نظام هزینه ایجاد می‌کنند؟
فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» پس از شش سال پیگیری مداوم محسن امیریوسفی کارگردان این فیلم در شرایطی بهمن سال گذشته اکران عمومی و در روزهای اخیر در شبکه نمایش خانگی عرضه شد که در طول نه ماه اخیر، هیچ واکنشی به این رفع توقیف شاهد نبودیم؛ اتفاقی که این پرسش را پیش می‌آورد، اساساً چرا این فیلم سینمایی که ظاهراً هیچ مدعی جدی نداشته، توقیف شده و چرا مدیران سینمایی از ترس از دادن میزهایشان، دست به توقیف فیلم‌هایی می‌زنند که رفع توقیف اغلب آنها همچون این فیلم بدون حاشیه بوده است؟
مشخص و واضح ، هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. 
اونوقت چه کسی معیار و میزان تشخیص این زمان و مکان است؟ شما ؟ اگر شما هم نیستید چه کسی است؟ و اگر می دانید چه کسی هست با کدام دانش می دانید؟ 
