به گزارش «تابناک»، برخی VDSL را با اینترنت فیبرنوری (UFB) اشتباه می‌گیرند و تصور می‌کنند VDSL همان فیبرنوری است. حال اینکه چنین نیست و میان هر کدام این نوع خدمات اینترنتی تفاوت بسیاری وجود دارد.
عبارت ADSL مخفف Asymmetric Digital Subscriber Line و یکی از فناوری‌های زیرشاخه اتصال‌های DSL است. ADSL جزو قدیمی‌ترین سرویس‌های اینترنت در جهان به شمار می‌رود که با استفاده از خطوط تلفن معمولی بدون ایجاد مزاحمت برای تماس‌های صوتی؛ اطلاعات را از مراکز مخابراتی به روی مودم شما می‌آورد.
مزیت اینترنت ADSL در این است که نیازی به کابل‌کشی و نصب خطوط جدید نیست و روی همان خط تلفن هر خانه می‌تواند یک اتصال اینترنت ADSL برقرار کرد. احتمالا تمامی شما از اینترنت ADSL استفاده کرده و حتا با همین نوع اینترنت دارید این مطلب را می‌خوانید. اینترنت ADSL ارزان و نسبت به انواع دیگر اینترنت باندپهن در دسترس و راه‌اندازی سریع و ساده‌تری دارد، اما سرعت دانلود روی آن حداکثر به ۲۴ مگابیت بر ثانیه می‌رسد.
سرعت آپلود بسیار محدودتر از سرعت دانلود و در حدود یک یا دو مگابیت است. سیم‌های تلفن، فاصله خانه شما از مرکز مخابرات، بستر خطوط تلفن شهری و پارامتر‌های دیگر روی سرعت و کیفیت اینترنت ADSL تاثیرگذار هستند. +ADSL ۲ نسل جدیدی از اینترنت ADSL است و برای افرادی که در فاصله بسیار نزدیک به مرکز مخابراتی یا تجهیزات سرویس‌دهنده اینترنت قرار دارند؛ مناسب است. این نوع اینترنت به این دلیل نامتقارن نام‌گذاری شده است، چون افرادی که به سرویس‌دهنده یا مرکز مخابراتی نزدیک‌تر یا Upstream هستند؛ سرعت و کیفیت اینترنت بیشتری نسبت به افراد Downstream دارند.
عبارت VDSL مخفف Very-high-bitrate Digital Subscriber Line و نسل جدیدی از فناوری DSL بر روی بستر‌های کابل‌های شبکه است. اولین تفاوت ADSL با VDSL این است که اولی از خطوط تلفن ثابت شهری برای انتقال اطلاعات استفاده می‌کند در حالی که VDSL بر بستر‌های کابل است و نیاز به کابل‌کشی و نصب کابل شبکه جداگانه از مرکز مخابرات تا خانه شما دارد.
سرعت دانلود روی اینترنت VDSL نزدیک به ۵ برابر سرعت دانلود ADSL است و به مرز ۳۰۰ مگابیت بر ثانیه (برخی استاندارد +VDSL ۲) می‌رسد. سرعت آپلود VDSL نیز ۱۰ برابر ADSL می‌شود و به مرز ۱۰۰ مگابیت می‌رسد. VDSL از کابل‌های مسی استفاده می‌کند و باند‌های فرکانسی آن از ۱۲ کیلوهرتز تا ۳۵ کیلوهرتز است.
تکنیک استفاده شده در VDSL این است که سعی می‌کند از نزدیک‌ترین کافوی نوری (صندوق توزیع خطوط مشترکین که ورودی آن فیبرنوری و خروجی آن کابل مسی است) به مشترک سرویس‌دهی انجام شود. در VDSL دیگر بحث Upstream و Downstream وجود ندارد و تمامی مشترکان یک سرعت اینترنت را دریافت می‌کنند. البته، در اینجا باز هم بحث کیفیت کابل‌های مسی و تداخل روی سرعت اینترنت تاثیرگذار است.
مودم ADSL با مودم VDSL متفاوت است و روی VDSL می‌توان سرویس‌های ارزش‌افزوده‌ای مانند خطوط تلفن SIP (تلفن بر بستر اینترنت)، ویدیو کنفرانس، IP-TV و ... نیز عرضه کرد. اگر یک اینترنت پر سرعت نسبت به ADSL روی بستر‌های کابلی می‌خواهید؛ بهتر است به سراغ اینترنت VDSL بروید. در اینترنت VDSL نیازی نیست که شما کار خاصی بکنید و شرکت مخابرات وظیفه کابل‌کشی‌ها را برعهده دارد. کاربر فقط باید یک خط تلفن ثابت و یک مودم VDSL خریداری کند.
در این میان اینترنت فیبر یا اینترنت UFB (مخفف عبارت Ultra-Fast Broadband) (اینترنت FTTH هم گفته می‌شود) همان‌طور که از نام‌اش پیدا است؛ مبتنی بر کابل‌های فیبرنوری است و می‌تواند سرعتی تا یک گیگابیت برای دانلود و آپلود به دست دهد. البته، به طور معمول اینترنت فیبر سرعتی حدود ۳۰۰ مگابیتی دارد.
این نوع اینترنت برای کاربران خانگی عرضه نمی‌شود یا حداقل در ایران عرضه نمی‌شود و شرکت‌های بزرگ و سازمان‌ها از اینترنت فیبر استفاده می‌کنند تا با استفاده از دستگاه‌های خود این پهنای‌باند را میان کاربران خودشان توزیع کنند. در اینترنت فیبر دیگر خبری از کابل‌های مسی یا خطوط تلفن نیست و کابل‌های فیبرنوری انتقا‌ل‌دهنده اطلاعات هستند. در کابل‌های فیبرنوری به جای سیگنال‌های الکتریکی از سیگنال‌های نوری استفاده می‌شود که کیفیت و سرعت بیشتری به دست می‌دهند و در برابر شرایط محیطی بسیار مقاوم‌تر ظاهر می‌شوند.
اینترنت فیبر گران‌قیمت است، اما برخلاف اینترنت‌های DSL می‌تواند یک کیفیت و سرعت را بدون در نظر گرفتن فاصله کاربر تا سرویس‌دهنده ارایه بدهد. برای استفاده از اینترنت فیبرنوری نیاز به دستگاه‌های مخصوص این نوع اینترنت دارید و مودم‌های ADSL و VDSL استفاده نمی‌شوند.
