«امروز کرونا در کلیه محاسبات و رفتارهای اجتماعی فاکتور اصلی و اول، برای انتخاب روشهای ابداعی و کم هزینه است؛ سازمان مالیاتی هم با داشتن جمع کثیری از کارشناسان حتما میتوانست به راه حل هایی بیشتر از تعویق ماه مالیاتی برسد و میزان مراجعه حضوری شهروندان از جمله مودیان هنری و سینمایی را کاهش دهد.»
"خانه سینما" طبق روال سال های اخیر، با ایجاد سامانه تنظیم و ارسال اظهارنامه مالیاتی، شرایط انجام این تکلیف قانونی را برای سینماگران در خانه سینما فراهم ساخته تا در مهلت مقرر شده-پایان مرداد ماه- جهت انجام آن مراجعه کنند. درباره این اتفاق، که باعث تجمع سینماگران در محیط کوچک خانه سینما شده و علی رغم رعایت اصول بهداشتی، احتمال ابتلای آنها را ایجاد کرده با فرشته طائرپور، مشاور مالیاتی "خانه سینما" گفتگو کردیم.
وی در پاسخ به سئوال ایسنا در این باره گفت: متاسفانه از یکسو هشدارهای دولت در مورد افزایش خطر ابتلای شهروندان به کرونا و لزوم در خانه ماندن مردم جدی تر شده و از سوی دیگر ادارات مختلف در سازمان امور مالیاتی -اعم از حوزه ها و هیئتهای حل اختلاف- از اردیبهشت ماه تاکنون، بدون وقفه دایر بوده و محل تردد و تجمع کارمندان سازمان مالیاتی و مراجعین صنوف مختلفی بوده که مطلع شده اند فقط تا پایان مرداد ماه برای انجام تکلیف قانونی شان مهلت دارند. حتی آمار ابتلای کارمندان خود سازمان در این ادارات و فوت تعدادی از آنها نیز باعث نشده که سازمان امور مالیاتی مانند بسیاری از مراکز بخش خصوصی - که به شدت با آسیب و زیان های ناشی از کرونا مواجه هستند- تعطیل شوند. در نتیجه تنها کاری که از دست "خانه سینما" در این شرایط اجباری برآمده، ایجاد فضایی مختص اهالی سینما بوده که لااقل آنها را از مراجعه به کافی نت های عمومی معاف سازد.
متاسفانه معافیت مالیاتی هنرمندان بموجب قانون، با عدم رعایت شرط ارائه اظهارنامه در موعد مقرر، منتفی شده و مودی مشمول پرداخت مالیات، به تشخیص ممیزان حوزه ها می شود. به عبارتی دیگر معافیت هنرمندان (سینماگران، ناشران و اهالی موسیقی و تئاتر و هنرهای تجسمی) معافیت شکننده و متزلزلی است که با یک خطای مودی در ندادن اظهارنامه، به سرعت و به کلی باطل می شود. درنتیجه سال به سال بر تعداد هنرمندانی که قرار بوده از معافیت مالیاتی به عنوان تنها دستاورد اجتماعی شان بهره مند شوند اما نشده اند، افزوده شده و آمار مراجعه آنها به سامانه ارائه اظهارنامه افزایش یافته است. پیش بینی می شود امسال در خانه سینما حدود 1500 مراجعه کننده داشته باشیم که قانونا معاف هستند اما باید خطر کرونا را ندیده گرفته و برای ارائه اظهارنامه شان مراجعه کنند تا معافیت شان منتفی نشود!
چرا امسال این مهلت از یک ماه به زمان بیشتری افزایش پیدا نکرده؟
ظاهرا سازمان امور مالیاتی، درخواست این تمهیل را داشته اما با آن موافقت نشده؛ شاید آقایان در مراجع تصمیم گیری تصور کرده اند پولی که از این طریق به خزانه دولت واریز می شود آنقدر گره گشای مشکلاتشان است که امکان صرفنظر کردن از آن وجود ندارد؛ لذا بحث جان مردم و نیازشان به دارو و تخت بیمارستان را در درجه دوم اهمیت قرار داده اند. تنها مساعدتی که کرده اند این بوده که ماه مالیاتی را امسال از خرداد یا تیر بخاطر اوج اپیدمی، به مرداد ماه موکول کرده اند. اما آمار روزانه مبتلایان و فوت شدگان نشان می دهد که اوضاع در مرداد ماه نه تنها بهتر از خرداد و تیر نیست بلکه بمراتب بحرانی تر هم شده. در نتیجه و متاسفانه سازمان امور مالیاتی که خود تاکنون، تعداد نگران کننده ای از مبتلایان و فوت شدگان داشته، بدون تعطیلی همچنان به کار مشغول است.
به نظر شما چه راه حلی برای کاهش خطر وجود داشته که سازمان مالیاتی به آن توجه نکرده؟
ببینید صنعت سینما، صنعت بسیار گرانی است و چندهزار فعال در 33 شاخه تخصصی آماده کار دارد، آمار تولیدات سینمایی و سریالهای خانگی نشان می دهد که اکثر این نیروها عملا امکان کار در هر سال را ندارند؛ با شیوع کرونا و تعطیلی سینما در تولید و نمایش، آن اقلیتی هم که کار داشته اند بیکار شده اند بی آنکه حمایتی جبرانی داشته باشند. اما سینما چکار کرد؟ بررسی کرد و با ابتکار "اکران آنلاین" به مقابله با این بحران تحمیلی رفت و شرایطی را ایجاد کرد که لااقل فیلم های تولید شده، برای مردم بی آنکه از خانه خارج شوند قابل تماشا باشد. یعنی امروز با خرید یک بلیط 15هزار تومانی کل اعضای یک خانواده یا جمع های دوستانه می توانند به مدت 8 ساعت امکان تماشای آن فیلم را داشته باشند. این یعنی تطبیق دادن خود با شرایط قهری. بنظر من سازمان امور مالیاتی هم می توانست مانند سینمای ایران، فکر کند در این شرایط بی سابقه و بحرانی، باید به راهکارهای ابتکاری و منطبق با واقعیتها دست یافت و پایبندی به رسم و عادت های گذشته را موقتا هم که شده کنار گذاشت.
امروز کرونا در کلیه محاسبات و رفتارهای اجتماعی فاکتور اصلی و اول، برای انتخاب روشهای ابداعی و کم هزینه است؛ سازمان مالیاتی هم با داشتن جمع کثیری از کارشناسان حتما می توانست به راه حل هایی بیشتر از تعویق ماه مالیاتی برسد و میزان مراجعه حضوری شهروندان از جمله مودیان هنری و سینمایی را کاهش دهد.
باتوجه به دشواری های سیستماتیک ورود به سامانه الکترونیکی سازمان مالیاتی و ادامه کار جهت تنظیم و ارسال اظهارنامه، در عمل بسیاری از مودیان امکان انجام این تکلیف را در خانه و با کامپیوترهای شخصی شان نداشته و ناچار از مراجعه به مکان های عمومی هستند، توقع می رفت سازمان مالیاتی و یا هرنهاد قانونگذار و مسئولی در این زمینه، به ابتکار عمل هایی دست بزند که در آن، درک مشفقانه تری از احوال جانی و مالی مردم دیده شود.
می توانید مثال بزنید؟
من کارشناس روزآمد کردن روش های اخذ مالیات نیستم، اما بعنوان کسی که بیش از بیست سال است در جلسات کارشناسی سینما با سازمان مالیاتی شرکت می کند و بخاطر نمایندگی صنف در هیئتهای حل اختلاف مالیاتی، از نزدیک شاهد وضعیت حوزه ها و هیئت های حل اختلاف بوده، پیشنهادهای پرسش گونه ای به ذهنم می رسد که بیشتر مربوط به مودیان سینمایی و هنری می شود. مثلا:
*همانطور که دولت با یک تصمیم واقع بینانه، یارانه اشخاصی که درآمد ماهیانه شان بیش از یک رقم خاص بود را حذف کرد و بار تعهدات خود را سبک کرد، آیا نمی شد در مورد مالیات هم اعلام می کرد کلیه افرادی که درآمد ماهیانه شان در حد همان رقم و یا کمتر بوده از مالیات و دادن اظهارنامه معاف هستند؟
* وقتی کلیه فعالیت های هنری و چند فعالیت دیگر، بموجب بند ل ماده ١٣٩ از پرداخت مالیات معاف هستند، آیا دولت نمی توانست اعلام کند که با توجه به شرایط خاص فعلی، مودیانِ معاف امسال مکلف به ارائه اظهارنامه نیستند؟
* آیا وقتی تنظیم و ارسال اظهارنامه -بخودی خود- موانع و مشکلات متعدد دارد، بهتر نبود شرط گرفتن صورتحساب و تراز بانکی -که مودی را ناچار به مراجعه به بانک نیز می کند- امسال به مفاد اظهارنامه اضافه نمی شد و چالش جدیدی را برای مودیان ایجاد نمی کرد؟
* آیا نمی شد اعلام کرد کلیه مودیان معاف از مالیات (اعم از هنری و غیرهنری) که طی سه سال قبل، به تکلیف قانونی خود در ارائه اظهارنامه عمل کرده اند، امسال از تسلیم اظهارنامه معاف هستند و می توانند اظهارنامه سال ٩٩ خود را همراه با اظهارنامه سال بعدشان ارائه کنند؟
* آیا نمی شد اعلام کرد فقط آن دسته از هنرمندانی که درآمدشان در سال ٩٨، بموجب قراردادهای منعقده و دریافتی های مستند، بیش از 200 میلیون تومان بوده مکلف به ارائه اظهارنامه هستند؟
* آیا نمی شد اعلام کرد کلیه هنرمندانی که در سال ٩٨ هیچ فعالیت و درآمدی نداشته اند، از ارائه اظهارنامه معاف هستند؟
اینها پیشنهادات فی البداهه و احتمالا خامی هستند که به ذهن من می رسند، یقینا کارشناسان سازمان مالیاتی بهتر از من می توانند راه حل های مناسبی ارائه کنند که باعث شود لااقل گروه هایی از مودیان، از حضور در جمع های بیش از ده نفر در محیط های اجتماعی معاف باشند.
حرف دیگری ندارید؟
چرا یک حرف دیگر هم دارم که خطاب به سازمان صدا و سیماست. تعداد زیادی از پرونده هایی که به هیئت های حل اختلاف مالیاتی می انجامند مربوط به کسانی است که تحت قرارداد با صدا و سیما فیلمی، سریالی یا برنامه ای را ساخته اند. در تمام این پرونده ها، صدا و سیما رقمی را که برای تولید آن اثر به تهیه کننده متعهد شده، بعنوان پرداختی خود به حوزه مالیاتی اعلام می کند؛ درحالیکه معمولا دریافت مبلغ قرارداد توسط تهیه کننده، طی چند سال صورت می گیرد و حتی گاهی نیمه کاره می ماند. تهیه کننده اثر، منطقا موقع تنظیم و ارائه اظهارنامه، رقم دریافت شده در هرسال خود را از محل آن قرارداد، در اظهارنامه قید می کند که عملا با رقمی که صدا و سیما بعنوان رقم کل قرارداد اعلام کرده تفاوت دارد. این تفاوت به تشخیص کتمان درآمد از سوی ممیز مالیاتی منجر شده و معافیت مودی را لغو کرده و او را مشمول پرداخت مالیاتی سنگین می کند. در واقع سازمان که براساس اعلام تعهداتش از مراکزی بودجه می گیرد، بی آنکه این بودجه را هزینه کرده باشد و به تولید کنندگان پرداخته باشد، بار سنگینی از مالیات را بموجب یک پرداخت و وعده ای محقق نشده، بر دوش سازنده اثر می گذارد. گاهی کارشناس حوزه مالیاتی استعلام می کند و سازمان ناچار از اعلام رقم واقعی پرداختی که صورت گرفته می شود اما حاضر نیست که این رقم را روی سامانه خود اصلاح کند و در نتیجه سازمان امور مالیاتی که تا این رقم روی سایت مربوطه قرارنگیرد آنرا نمی پذیرد، دستش برای رفع تعرض یا تعدیل مالیات تهیه کنندگانی که با صدا و سیما کار کرده اند بسته می ماند.
