درست در سمت چپ دارایی ها در ترازنامه، شما بخش دیگر معادله را خواهید یافت: بدهی ها و حقوق صاحبان سهام. ما نخست به بدهی های شرکتهای سهامی می‌پردازیم. مورد که احتمالاً هیچ‌کسی آن را دوست ندارد!
اولین قسمت، مربوط به بدهی های جاری است. این قسمت درست آینه تصویر دارایی های جاری می‌باشد چون بدهی هایی است که موعدشان در طول یک سال سر می‌رسند. چیزهایی از قبیل:
- حساب های پرداختنی (فاکتور خریدهایی که شرکت داشته و باید طی روزها و ماه‌های آینده آن‌ها را پرداخت کند)
- مالیات (همه ما می‌دانیم که مالیات چیست پس توضیح آن اضافه گویی به نظر می‌آید!)
- حقوق و دستمزد که بدهکار است (حق‌الزحمه‌های معوقی که شرکت در زمان تهیه ترازنامه هنوز پرداخت نکرده است)
- پیش دریافت ها (برعکس پیش پرداختها که نوعی دارایی به حساب می‌آید، پیش دریافت ها نوعی بدهی هستند، چراکه شرکت پولی را بابت کاری که انجام نداده، دریافت کرده است)
سپس به بدهی های غیر جاری می‌رسیم:
- پرداختی های بلندمدت (در حقیقت دوباره همان بدهی است، جز اینکه این بار برای مدتی کوتاه موعد آن سر نمی‌رسد و شرکت وقت بیشتری برای پرداخت آن‌ها دارد)
- تسهیلات مالی بلندمدت (وام و … بلندمدتی که پرداخت آن در سال‌های آتی انجام می‌شود)
- مالیات بر درآمد معوق (دوباره حسابداران دارند با شما بازی می‌کنند، این همان مالیاتی است که هنوز پرداخت نشده)
- ذخیره مزایای پایان خدمت کارکنان (منابعی که برای بازنشستگی کارکنان و پرداختی های مربوط به آن کنار گذاشته می‌شود)
پس اهمیت بدهی های شرکتهای سهامی در چیست؟
خب… به مثال مربوط به بدهی های شخصی خودتان که در جلسات قبل مطرح کردیم، برگردید. اگر شرکت موردنظر شما مقدار زیادی بدهی داشت (قرض بسیار زیاد یا فاکتورهای بلند بالایی که پرداخت نشده)، شما راجع به سرمایه گذاری در آن شرکت مجدداً فکر می‌کردید؟ بالاخره پرداخت بدهی ها بخشی از سود را نیز می‌بلعد و اگر شرکت بدهی های زیادی داشته باشد و درآمد اندک آن این میزان بدهی را پوشش ندهد، شاید حتی قادر به پرداخت بدهی های خود در بلندمدت نباشد. بدهی زیاد می‌تواند مثل ابر سیاهی باشد که بر آسمان آینده شرکت سایه انداخته است؛ بنابراین بی‌تفاوت از کنار این بخش از ترازنامه و بدهی های شرکتهای سهامی عبور نکنید.
منبع: مدیرمالی
