هوالمعبود
انا لله و انا الیه راجعون
هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود
هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود
صاحبدلی وارسته و محب اهل بیت علیهم السلام، واپسین شعله های فروزان عمر شریفش به سردی گرایید، نگاه پرمحبتش که چون آفتاب گرمابخشمان بود به غروب نشست، آتش فراق خود را به جانمان افکند؛
روح بیقرار آن بزرگمرد، از زمین خاکی پرکشید و در افلاک، به دیدار معبود و موالیان طاهرینش شتافت و به خیل آسمانیان پیوست.
مردی از مردان خدا که هر صبح و شامش، با مناجات و راز و نیاز عارفانه و خالصانه آمیخته بود و ذکر حضرت پروردگار و محبت به معصومین و نغمه های انتظارش متجلی ترین رفتار ایام حیاتش بود.
حاج ابوالفضل احمدپور پدر بزرگوار شهید محمد ابراهیم در یک زندگی توام با معرفت عمیق و اخلاقی پسندیده و محبتی خالصانه ، همواره روشنی بخش محفل اطرافیان و فرزاندانش بود.
این فرزانه جهادگر در هشت سال دفاع مقدس، همواره در خط مقدم جبهه به فعالیت پرداخت و عمر پربرکت خود را در خدمت دین مقدس و دفاع از ایران زمین سپری نمود .
شمع وجودش فروزان بود و گرمی بخش،
و در همه احوال متقی بود و پرهیزکار.
دلی داشت همچون آیینه شفاف و پرجلا.
ایمانش راسخ بود و قلبش مملو از عشق الهی.
مهندس شهید محمد ابراهیم احمدپور فرزند برومند این رادمرد گرامی نیز همچون پدر بزرگوارش شجاعانه در مرزبانی از حریم کشور عزیزمان کوشید، تا در سال ۱۳۶۱ همزمان با مسئولیت شهرداری ماهشهر و همچنین مسئولیت ستاد پشتیبانی جنگ جنوب، در جاده آبادان به ماهشهر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
اینک روح این دو بزرگمرد، میهمان پرودگار متعال و خیل شهدا و صالحین است.
اَلسَّلامُ عَلی عِبادِ اللَّه الصّالِحینَ
