به گزارش تابناک ورزشی، آخرین حضور فوتبال ایران در المپیک مربوط به المپیک ۱۹۷۶ مونترال بود. این روزها که در گرماگرم المپیک مسابقات فوتبال هم برگزار و با قهرمانی اسپانیا به پایان رسید، حسرت فوتبال ایران بار دیگر نمایان شد. فوتبالی که دو بار پیاپی به المپیک ۱۹۷۲ مونیخ و المپیک ۱۹۷۶ مونترال صعود کرد و آخرین حضور در المپیک را تجربه کرد.
عکس زیر از تیمی است که فوتبال ایران را المپیکی کرد و توانست به المپیک ۱۹۷۲ مونیخ صعود کند:
ایستاده از راست: جعفر کاشانی، جواد قراب، مصطفی عرب، صفر ایرانپاک، اکبر کارگرجم، پرویز قلیچ‌خانی و مهدی مناجاتی.
نشسته از راست: ناصر حجازی، غلامحسین مظلومی، ابراهیم آشتیانی، مجید حلوایی، علی پروین و حسین کلانی.
عکسی تک و کمتر دیده شده از تیم ملی فوتبال ایران که فقط یک بار با این لباس در راولپندی و بازی‌های راهیابی به المپیک ۱۹۷۲ از آن استفاده کرده و با این لباس در زمینی تقریباً خاکی ظاهر شد. پس از دو تساوی بدون گل در پیونگ یانگ و تهران، بازی سوم تیم ملی فوتبال ایران در راولپندی و در یک زمین محلی انجام شد. پس از اینکه گوسفندها را از زمین «چرا» بیرون راندند (حقیقت محض)، دو تیم وارد زمین شدند و ایران با ۲ گل زنده یاد صفر ایرانپاک و حسین کلانی کره شمالی را ۲ بر صفر شکست داد و به المپیک مونیخ صعود کرد.
تیم ملی فوتبال ایران از اردیبهشت ۱۳۵۱ ظرف سه ماه برای دومین بار پیاپی قهرمان جام ملت‌های آسیا شد، برای دومین بار پس از المپیک ۱۹۶۴ توکیو به فوتبال المپیک راه پیدا کرد. تیم ملی فوتبال ایران در این بازه زمانی به عنوان قهرمان آسیا در مسابقات جام جهانی کوچک برزیل که برای ۱۵۰ مین سالگرد استقلال برزیل برگزار می‌شد، شرکت کرد و سرانجام در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ برزیل را با گل مجید حلوایی شکست داد و از مجارستان و دانمارک ۵ بر صفر و ۴ بر صفر شکست خورد.
اعضای این تیم بازیگران عاشق فوتبال بودند، عاشقانى كه دغدغه‌شان، مدل و آرایش مو و ابرو، تتو زدن و پُز دادن مدل اتومبیل‌هایشان نبود؛ گاه با پاى پياده، موتورگازى، اتوبوس و تاكسى به عشق و علاقه سر تمرين و بازى مى‌آمدند. سونا و جكوزى‌شان حمام امجديه بود و پس از آنهم ليوانى آب هويج از آبميوه گيرى سر نبش امجدیه، اما دل‌شان براى فوتبال مى‌تپيد نه براى قراردادهاى ميلياردى...
زمان شاه بود