خارش پا در شب؛ عللی سوای بیماری های جدی

اگزما یکی از رایج‌ترین علت‌های خارش پا می‌باشد. در چنین حالتی پوست سفت و خشک شده و علائمی مانند قرمزی، سوزش و پوسته پوسته شدن پوست اتفاق می‌افتد.

آب و هوای گرم یا پایی که عرق کرده باشد، ممکن است وضعیت را بدتر کند. کاری که باید انجام دهید، این است که از پماد حاوی سرامید استفاده کنید و عواملی که وضعیت را بدتر می‌کند را از خودتان دور نگه دارید.

خشکی پوست

خشکی پوست در ناحیه پا مانند هر قسمت دیگری از بدن که به خاطر قرار گرفتن در معرض سرما یا آب و هوای خشک است، باعث خارش می شود. در چنین حالتی باید قبل از خواب؛ از مرطوب کننده مخصوص پا استفاده کنید و بدن تان را آبرسانی کنید؛ همچنین پماد وازلین هم می تواند کمک کننده باشد.

پای ورزشکار

عفونت های قارچی مانند پای ورزشکار عاملی برای خارش پا، درد و قرمزی در این ناحیه هستند. کرم های ضد قارچ بدون نسخه ای در دسترس می باشند که باید یک الی دو بار در روز از آن ها استفاده کنید.

حساسیت به خاطر آلرژن

خارش، قرمزی، ورم و جوش هایی شبیه به تاول روی پا می تواند علامت ابتلا به درماتیت تماسی باشد و زمانی اتفاق می‌ افتد که پوست در تماس با آلرژن دچار حساسیت می شود که حتی ممکن است به خاطر کفش شما هم باشد.

اگر بعد از پوشیدن جوراب یا کفش جدید متوجه حساسیت شدید که چند هفته طول کشید و خارش شبانه را هم ایجاد کرد، می توانید از کرم های ضد خارش بدون نسخه استفاده کنید.

فعال شدن پسوریازیس

بعضی از افراد ممکن است به خاطر ابتلا به پسوریازیس که یک وضعیت خود ایمنی است و به خاطر آسیب دیدگی یا عفونت اتفاق می افتد، با خارش پا مواجه شوند و ترک هایی روی پای آنها ایجاد گردد.

در چنین حالتی از کرم های استروئید موضعی مانند کورتیزون هم استفاده می شود.

نیش حشره

شاید این خارش شبانه به خاطر نیش حشره باشد‌. معمولاً نیش حشرات حالت بیضی شکل و قهوه‌ای دارند و ممکن است اثراتی از بدن و خون آن ها روی بالش یا تشک تان مشخص باشد.

نیش حشرات خطرناک نیست؛ اما ممکن است کلافه کننده باشد که در چنین حالتی از کرم های مخصوص یا آنتی هیستامین های بدون نسخه هم استفاده می شود.

سندروم پای بی قرار

سندروم پای بیقرار وضعیتی است که پای شما را به یک حالت بی قراری و ضعف می رساند که هنگام شب هم بیشتر اتفاق می افتد و ممکن است همراه با درد، گزگز و خارش همراه باشد. گاهی اوقات مشکلات زمینه ای مثل کمبود آهن باعث این اتفاق می شود؛ حتی ممکن است که پزشک داروهایی مانند افزایش دهنده سطح دوپامین، ریلکس کننده عضلات یا بلاکر های کانال کلسیم را تجویز کند.