تهران امروز نوشت:
شايد خيلي ها هنوز سرود زيبايي كه در وصف شهيد محمد جهان‌آرا فرمانده سپاه خرمشهر سروده شده را به خاطر داشته باشند. در آن زمان ورد زبان هر ايراني اين سرود زيبا بود با اين اشعار: ممد نبودي ببيني شهر آزاد گشته... سراينده اشعار اين سرود زيبا كيست؟ آقاي عزيزي. فردي كه براي دل خودش شعر مي‌گويد، متولد خطه خوزستان و از همرزمان جهان‌آرا ، حاضر در دفاع از خرمشهر تا آخر و حاضر در آزادي خرمشهر تا لحظه آخر و كسي كه از سال 62 در اراك ساكن شده ..
فكر و اساس سرودن شعر در وصف جهان‌آرا چگونه بود؟جهان‌آرا بسيار آرام و دوست داشتني بود و جاذبه خاصي در او وجود داشت. در اولين سالگرد شهادت وي به تهران مي‌رفتيم. در اتوبوس دوستان پيشنهاد كردند كه شعري درمدح شهيد جهان‌آرا تهيه شود تا در مراسم ايشان همه با هم بخوانند. در اين فاصله كه در اتو بوس بودم اين شعر را آماده كردم. البته خود نواي اين شعر يك نوحه قديمي‌است كه با يكسري تغييرات كلي و اساسي آن را به صورت فعلي كه رايج است تبديل كردم.
اولين بار شعر را چه كسي خواند؟اولين بار در مراسم سالگرد جهان‌آرا خودم خواندم بعد آن را به حسين فخري كه عضو سپاه خرمشهر بودند دادم و ايشان نيز آن را به غلام كويتي پور دادند. درسال 64 به پيشنهاد كويتي پور تغييراتي در آن دادم. البته آن زماني كه وي اين شعر را خواندند من درمنطقه مهران بودم و در آنجا ديدم يكي از بچه هاي دزفول اين شعر را زمزمه مي‌كند و برايم جاي تعجب بود كه وي اين شعر را از كجا به‌دست آورده. از او سوال كردم و گفت، شب گذشته كويتي پور آن را خوانده و من هم تعدادي از ابيات آن را حفظ كردم.
آيا سرودن اين اشعار با يك انگيزه دروني خاص بود؟اين اشعار خودشان به سراغ آدم مي‌آيند و در آن فضا كه قرار بگيري آن روحيه ايجاد مي‌شود و مثل يك رايحه دلنشين يا يك ابر زودگذر است كه بايد سريع آن را جذب كني و به آن سبك و سياق بدهي تا ماندگار شود و در غير اين صورت مي‌گريند و مي‌روند به‌طور مثال در مورد شعر زير كه كويتي پور خوانده بودند همان شعر «ياران چه غريبانه رفتند از اين خانه» يك شاعر ديگر اين شعر را گفته بود و من هم بدون آنكه از شعر وي اطلاعي داشته باشم شعري با همين سبك و سياق درمدح خرمشهر سرودم به كويتي پور دادم كه وي نيز اين اشعار را با هم تلفيق كرد و اين سرود ياران چه غريبانه را خواندند كه چند بيت از اشعار آن توسط من سروده شده است.
