دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: حضرت امام، يك پدر معنوي براي من و بسياري از جوانان انقلابي ايران بود. شكل گيري شخصيت سياسي من در دوران امام، تحت تأثير گفتمان ايشان اتفاق افتاد و با اينكه ما دور از ايشان بوديم، افكار و عقايد نسل دومي ها از شاگردان امام و نسل اول به ايشان بيشتر نزديك بود. به اين دليل كه ما هيچ نوع اجتهادي در مقابل امام نداشتيم و سخنان ايشان بر روح ما مي نشست و شخصيت ما را شكل مي داد؛ بنابراين، مي توانم بگويم نسلي كه امثال من جزو آن بوديم، بيش از همه نسل هاي گذشته از خود، به امام وفادار و متأثر از فكر و انديشه ايشان بودند.
به گزارش «تابناک»، محسن رضایی به مناسبت بیست و دومین سالگرد ارتحال رهبر بزرگ انقلاب اسلامی ایران، در گفت وگو با هفته نامه مثلث در مورد امام، جنگ، نقش سیاسیون در جنگ و رحلت حضرت امام خمینی(ره) سخن گفته است.
بنا بر این گزارش، اهم نکات مطرح در این گفت وگو به شرح زیر می آید:نگام امام و رهبری به جوانان ـــ امام فكر و دل جواني داشت. با اينكه سن ايشان بالاي هفتاد سال بود كه انقلاب پيروز شد و در زمان رحلت ايشان به نزديك نود سالگي رسيد، فكر و دلشان جوان بود؛ بنابراین، بسيار زود با جوان ها ارتباط برقرار مي كرد، آنها را مي فهميد و دركشان مي كرد. خود ايشان يك انسان نوآور بود و در گذشته باقي نمانده بود. شرايط روز را به خوبي درك مي كرد.
ـــ نكته دوم آن كه محور اصلي اداره انقلاب و دفاع مقدس را جوانها مي دانستند. حتي بزرگان انقلاب كه امروز سنشان بالا رفته، آن روزها جوان بودند. مثلا سی سال پيش مقام معظم رهبري و آقاي هاشمي سنشان زير پنجاه بود و سن دوستان ما 26-25 سال بيشتر نبود. برای همین، هم نسل اول و هم نسل دوم انقلاب از ميانگين سني پاييني برخوردار بودند.
ـــ بنابراين، ما امروز با دو نوع نيرو مواجه هستيم؛ يك نيرويي كه صاحب فكر و تجربه و انديشه است و نيرويي كه صاحب انرژي، نوآوري، خلاقيت و تلاش است. امروز بايد اين دو نيرو با يكديگر تركيب شوند. هر كدام از اين سرمايه ها را به كار نگيريم، به ما آسيب وارد مي شود. يعني ما اگر از فكر، تجربه و انديشه بزرگان انقلاب استفاده كنيم، جوان ها را كنار بگذاريم و يا اين تجربه و علم و ميدان داري را كنار بگذاريم و تماما از جوان ها استفاده كنيم، باز به ما آسيب مي رسد و دوباره بايد همان مقدار هزينه و زمان كه صرف كسب تجربه براي آن نسل شد، بپردازيم كه نسل جوان ما هم رشد كند؛ بنابراین، من تعادل را مي پسندم و ما بايد اين دو نيرو را تركيب كنيم.
امام چیز ناگفته ای ندارندـــ امام چيز ناگفته اي ندارد. ايشان همه نظراتشان را شفاف و علني بيان مي كردند؛ برای همین، شناخت نظرياتشان كار سختي نيست. ايشان در رابطه با ادامه جنگ پس از خرمشهر نظراتشان را داده اند، حضرت امام تمام نظرات و ديدگاه هايشان را علني اعلام كرده اند. مي ماند يكسري جلسات خصوصي كه امام اظهار نظراتي كردند كه بيان نشده اما آن اظهار نظرات در همان جهت حرف هايي است كه ايشان در سخنراني هايي عمومي بيان مي كردند.
ـــ در رابطه با جنگ هم امام معتقد بود كه پس از آزادي خرمشهر ما سر مرز بمانيم و جنگ همين جا ادامه پيدا كند. پس از آنكه نظامي ها و سياسيون نظراتشان را درباره عبور از مرز گفتند، حضرت امام پذيرفت. منتها گفتند كه شما مراقب باشيد، گلوله بر سر مردم بصره ريخته نشود، چرا كه اينها فردا اعلام مي كنند كه شما متجاوز هستيد و عليه شما تبليغات خواهند كرد.
امام مي فرمودند به مردم بينديشيد و تبليغاتي كه اينها عليه شما به عنوان تجاوزگر خواهند كرد. به اين ترتيب ايشان موافقت كردند و ما از مرز خرمشهر به سمت بصره پيشروي كرديم.
ـــ درباره پايان جنگ هم نظر امام كاملا روشن است. نظر امام اين بود كه حالا كه از مرز عبور كرديم، بايد تا نقطه اي برويم كه صدام تسليم شود؛ بنابراین، شعار «جنگ جنگ تا پيروزي» يا «جنگ جنگ تا رفع فتنه» هم اعلام مي شد، ولي هر دو اين استراتژي ها ادامه داشت تا جايي كه صدام تسليم نيروهاي انقلاب شود.
فضاسازی منفی سه دولت پس از امام در رابطه با جنگ و دفاع مقدســـ با وجود اینکه حرف امام درباره پایان جنگ هم کاملا روشن بود، در هر سه دولتي كه بر سر كار آمد، سه نوع فضاسازي در مورد جنگ انجام دادند. در دولت سازندگي يك نوع فضاسازي انجام شد كه ايران در جنگ خسارات زيادي را متحمل شده و گفتند چرا جنگ ادامه پيدا كرد. در زمان دولت جامعه مدني، دوم خردادي ها آمدند و گفتند چرا بعد از آزادي خرمشهر جنگ ادامه پيدا كرد. در زمان دولت کنونی گفتند، چرا اساسا قطعنامه پذيرفته شد و جنگ ادامه پيدا نكرد و چرا به امام جام زهر دادند؟
در حالي كه پاسخ همه اينها كاملا روشن است، چراكه اين مباحث سياسي است نه تاريخي، علمي و منطقي. اينها به خاطر فضاسازي است كه برخي از سياستمداران و جناح هاي سياسي براي منافع سياسي خودشان ايجاد مي كنند.
چگونگی تعامل امام با سیاسیون و نظامیانـــ امام در واقع از سياسيون براي اداره امور، سياست خارجي، سياست داخلي و اداره كشور استفاده مي كرد و از نظاميون هم براي اداره جنگ و پيشرفت در جنگ. شوراي عالي دفاع به رياست مقام معظم رهبري هماهنگي هر دو گروه را بر عهده داشت. پس از عمليات والفجر مقدماتي، جناب آقاي هاشمي به عنوان هماهنگي در جبهه مسئوليت پيدا كردند. خود امام هم گزارش ها را هم از سياسيون و هم از نظامي ها مي گرفت و ورود مستقيم در جنگ داشت. ما هميشه گزارش هایمان را خدمت امام عرضه مي كرديم. امام خودش را كاناليزه نكرده بود و از همه نيروها چه سياسي و چه نظامي در اداره جنگ استفاده مي كرد.
رابطه بچه های جنگ با حضرت امام(ره)ـــ با امام اين مسائل را زياد مطرح مي كرديم. مشكلات، مسائل و ناملايمات را مطرح مي كرديم و امام پدرانه و امام گونه حرف هاي ما را مي شنيد و به ما توصيه هايي مي كرد، دلداري مي داد، حمايتمان مي كرد و در كل به گونه ای بود كه امام را در كل منطقه جبهه مي ديدم و احساسش مي كرديم.
بنای به هم ریختن کشور را نداشتیمـــ براي ما جنگ مهم بود، ولی نمي خواستيم كشور را به هم بريزيم؛ يعني نمي خواستيم عقايد خودمان را تحميل كنيم و كشور را بر هم بريزيم. برای همین، در عين حال كه جنگ براي ما اولويت نخست را داشت، حفظ نظام و چهارچوب سياسي كشور هم برايمان قابل احترام بود. حضرت امام هم از دو گروه سیاسیون و نظامیان هماهنگي و همراهي را مي خواستند.
دست منافقین را خواندیم و پیشگیری کردیمـــ به محض اينكه امام دچار بيماري شد، وضعيت كشور كاملا در ابهام فرو رفت. چند روز مرتب صداوسيما از مردم مي خواست براي بهبودي امام دعا كنند. من بلافاصله رفتم باختران در قرارگاهي كه آنجا زديم، فرماندهان را خواستم و آماده باش اعلام كرديم. چون حدس مي زديم به محض اينكه خبر رحلت امام منتشر شود، منافقين از مرزهاي غربي و قصرشيرين و كردستان به سمت تهران حمله كنند و اين احتمال را مي داديم كه عراق نيز با آنها همكاري كند؛ بنابراین، من رفتم آنجا و دو روز آنجا بودم و شب رحلت امام با مقام معظم رهبري تماس و ارتباط داشتيم. به ايشان گفتم ما در اينجا هستيم و تمام فرماندهان آماده باش هستند و نگران منطقه نباشيد. همه چيز را كنترل كرديم تا اينكه ساعت 11 شب به ما اطلاع دادند كه امام فوت كردند.
تاکنون ایستادگی رهبری جلوی انحرافات را گرفته استـــ به نظر من، پس از امام(ره) راه ايشان ادامه پيدا كرد. هرچند ايدئولوژي هاي غيرانقلابي مثل ليبرالي ـ تكنوكراتي و سوسياليستي وارد حكومت، دولت و مجلس شد، ولي سرانجام، همه اينها كنار رفت و تبديل به يك انحراف بزرگ در تاريخ انقلاب نشد. ممكن است افكار تكنوكراتي، سوسياليستي و ليبرالي آسيب وارد كرده باشد، ولي نتوانست انقلاب و نظام را از مسير خودش خارج كند. دليل آن هم پايداري و ايستادگي رهبر انقلاب روي ارزش هاي امام و انقلاب بود.
