مدیر انجمن یوز پلنگ ایرانی گفت: بر اساس بررسیهایی انجام شده در حال حاضر حداکثر 70 یوزپلنگ در سراسر ایران وجود دارد.
مرتضی اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه اخیرا، بحث های متعددی درخصوص یکی از کلیدی ترین پرسش ها در زمینه یوزپلنگ در ایران در رسانه ها مبنی بر اینکه در ایران چند یوز باقی مانده است؟ مطرح شده افزود: تا یک سال پیش، آمارها حکایت از حضور 70 تا 100 یوز در پهنه های وسیعی از کشور داشت، لیکن براساس برنامه پایش جمعیت یوزپلنگ در ایران که توسط انجمن یوزپلنگ ایرانی با همکاری پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی، سازمان حفاظت محیط زیست و مؤسسه پانترا درحال جریان است، اطلاعات ارزشمندی درخصوص ساختار جمعیت این گونه ارزشمند در کشور بدست آمده است.
به گفته وی، به منظور دستیابی به یک عدد دقیق و صحیح از یوز در کشور، باید تا سال آینده صبر کرد، زیرا برنامه پایش جمعیت یوز در کشور که از سال گذشته آغاز شد، اکنون در آخرین مرحله خود بوده و جمع بندی داده ها و مدلسازی جمعیت یوز در مناطق حفاظت شده و مناطق آزاد کشور طی ماه های آتی به طول خواهد انجامید.
اسلامی اظهار داشت: با این حال، به دلیل مراجعه و پرسش کارشناسان و علاقمندان متعدد که ناشی از فضای رسانه ای هفته های اخیر مبنی بر اعلام انقراض جمعیت یوز در کشور می باشد، انجمن یوزپلنگ ایرانی اعلام می دارد که نتایج مفدماتی بررسی ها نشان دهنده آنست که جمعیت یوزپلنگ در ایران به احتمال قریب به یقین کمتر از 70 قلاده است و روند جمعیتی روبه رشدی در آن دیده نمی شود.
حتی با وجود شرایط بد یوز نمی توان فعلاً حکم انقراض این گونه را صادر کرد
مدیر انجمن یوزپلنگ ایرانی تصریح کرد: مدارک مستندی دال بر زادآوری یوزپلنگ در سال جاری در کشور در دست نیست و همه این موارد باعث افزایش نگرانی کارشناسان و علاقمندان شده است. با این حال، حکم "انقراض" دادن برای چنین گونه ای که سازگاری بالایی در بقا در شرایط دشوار و سخت دارد، نیازمند بررسی های کارشناسان است و به همین سادگی نمی توان یوز را در کشور منقرض شده دانست.
وی افزود: بدون شک، با تلاش محیط بانان و ادارات کل استانها، درصورت حمایت دولت و همکاری جوامع محلی آموزش دیده، امید فراوانی برای حفظ این جانور در کشور وجود دارد.
اسلامی یادآور شد: البته همواره باید درنظر داشت که امروزه کشته شدن حتی یک یوز ضربه جبران ناپذیری به جمعیت یوزها در هر بخش از کشور وارد می کند بنابراین راهکارهای جدی برای مشارکت دادن جوامع محلی در حفاظت از زیستگاه ها از اولویت بالایی برخوردار است.
