بحث و بررسی‌های گوناگون درباره تلویزیون از حواشی مسابقات ورزشی پخش شده در روزهای اخیر تا تلویزیون خصوصی و بررسی قوانین آن در مجلس، سخنرانی دیروز رئیس جمهور منتخب، آینده شهرداری تهران و یک رخداد مهم هنری در تهران مهمترین اخبار روزنامه‌های امروز کشور هستند.
مجلس مقاومتی برای راه‌اندازی تلویزیون خصوصی ندارد
چندین روزنامه امروز با زبان جدی و طنز به نشان دادن تصاویر متفاوت در شبکه سوم سیما در حین پخش مسابقات ورزشی پرداخته‌اند.
رضا ساكی در مطلبی در روزنامه اعتماد با تیتر «شبكه سه، ورزش و زنان بی حجاب!» نوشته است: دو شب است شبكه سوم سیما خبرساز می‌شود. حتما می‌دانید یا زبانم لال دیده اید و شنیده اید كه در بازی فوتبال ایتالیا ـ اسپانیا و بازی والیبال ایران ـ ایتالیا، شبكه سه، روال همیشگی را در حذف از برخی از صحنه‌ها بر هم زد و چیزی را حذف نكرد! كاربران شبكه‌های اجتماعی و اینترنت بازان و اهل ورزش این حذف نكردن تصاویر بانوان را به پاقدم آقای روحانی منتسب كرده اند و این طور دریافته اند كه شاید روال صداوسیما در پخش این تصاویر عوض شده است. خب حق هم دارند، در هیچ تاریخی نبوده است كه با این نوع تصاویر اینقدر با تساهل و تسامح برخورد شود، به طوری كه صحنه آهسته یك تصویر هم پخش بشود.
آنچه نسل‌های مختلف از چنین تصاویری به یاد دارند، این است كه سیما همیشه به شدت این تصاویر را حذف كرده و نشان نداده است و اگر هم سهوا چیزی روی آنتن رفته است، بلافاصله تصویر قطع شده است. اگر یادتان باشد در جام جهانی فوتبال 1994 در ایالات متحده امریكا كه بازی‌ها به وقت محلی در ساعاتی از عصر و در گرما برگزار می‌شد، خیلی از تماشاگران با وضع غیرقابل توضیحی بازی‌ها را می‌دیدند، به طوری كه گاه تصویر لانگ شات آنها هم غیرقابل پخش بود! اما در آن بازی‌ها كمترین گاف داده شد و سیما به خوبی از عهده حذف صحنه‌ها برآمد!
ولی حالا به ویژه در بازی والیبال با نوعی سهل انگاری مواجهیم كه همین سهل انگاری برای خیلی‌ها سوال ایجاد كرده است كه آیا روال قبلی برچیده شده است؟ و اگر تلویزیون تصاویر آنچنانی را نشان می‌دهد كه دارند تیم ایران را تشویق می‌كنند، چرا به زن‌های باحجاب خودمان اجازه ورود به ورزشگاه‌ها داده نمی‌شود؟ یعنی چرا پخش تصویر بی حجاب زن ایرانی در خارج مجاز است، ولی تصویر باحجاب زن ایرانی در داخل مجاز نیست؟! الان مسأله این است. این پرسش حتی در كامنت‌های كاربران خودمان آمده است و زنان حالادوست دارند بدانند می‌توانند با حجاب اسلامی برای تشویق ملی پوشان والیبال به استادیوم آزادی بروند یا باید بروند خارج از كشور، تیم شان را تشویق كنند؟
آیدین سیار سریع در صفحه طنز روزنامه قانون و در ابتدای مطلبی با عنوان «صداوسیما را در رود‌‌‌‌‌‌‌‌ر بایستی قرار بد‌‌‌‌‌‌‌‌هیم! » نوشته است: امروز بعد از مد‌‌‌‌‌‌‌‌ت‌ها با نشاط و شاد‌‌‌‌‌‌‌‌ابی از خواب برخاستیم، گفتیم حیف است این نشاط از بین برود، برای همین لازم د‌‌‌‌‌‌‌‌انستیم که تا گرمیم چند پیام برای اشخاص گوناگون ارسال کرده و مواضعمان را بیان کنیم.
جناب آقای عزت‌الله ضرغامی، سلام علیکم. عملکرد صداوسیما در چند شب اخیر واقعا غیرقابل توجیه است. یعنی چه این حرکات؟ همسر من د‌‌‌‌‌‌‌‌یشب داشت شبکه‌ها را بالا و پایین می‌کرد، وقتی به شبکه سه رسید صلوات فرستاد و رفت روی شبکهviva polska! آیا این صحیح است؟ نکنید این کارها را، فرد‌‌‌‌‌‌‌‌ا می‌ریزند تلویزیون‌های ما را هم با د‌‌‌‌‌‌‌‌یش‌ها می‌برند و ما از همین چهار تا فوتبال و والیبال هم می‌افتیم. تد‌‌‌‌‌‌‌‌بیری بیند‌‌‌‌‌‌‌‌یشید تا سازمان به همان میزان سانسور سابق بازگرد‌‌‌‌‌‌‌‌د. با تشکر.
اما جدای از این مسأله، چند روزنامه هم به مسأله جدی‌تر طرحی برای نظارت جدی‌تر بر صداوسیما پرداخته‌اند. ابتکار در مطلبی با تیتر «رسانه ملی زیر ذره‌بین مجلس» آورده است: طرح اداره سازمان صدا و سیما در مجلس هشتم در دستور کار کمیسیون فرهنگی قرار گرفت و به مجلس نهم رسید؛ حالا این طرح که به اداره یکی از مهمترین نهادهای کشور می‌پردازد، آماده است تا در صحن علنی مجلس مطرح شود، طرحی که نمایندگان می‌گویند نظارت را بر رسانه ملی جدی‌تر می‌کند و بر گردش مالی سازمان هم دقت نظر بیشتری خواهد داشت.در طرح جدید، خلأ تلویزیون خصوصی دیده می‌شود و حق راه‌اندازی تلویزیون بر اساس قانون اساسی همچنان برعهده رسانه ملی است، ضمن این که مجلس بحث‌هایی را با شورای عالی مجازی دارد تا تکلیف تلویزیون اینترنتی هم روشن شود، هر چند ممکن است در نهایت حق تلویزیون اینترنتی هم با توجه قانون اساسی، به صداوسیما منحصر شود.
جمشید جعفرپور، عضو کیسیون فرهنگی مجلس در پاسخ به وجود نداشتن تلویزیون خصوصی در طرح جدید می‌گوید: طبق تفسیری که از قانون اساسی وجود دارد اگر چیزی واقعا رسانه‌ی انتقال صدا و تصویر به شکل عام و بدون درخواست باشد، جزو اختیارات صدا و سیماست و تفسیری هم که شورای نگهبان از قانون اساسی دارد، این است که تاسیس تلویزیون منحصرا در اختیار صدا وسیماست؛ اما علی باقری، عضو پیشین کمیسیون فرهنگی، نبود تلویزیون را یک خلأ می‌داند و تصریح می‌کند: متاسفانه هنوز بخش خصوصی در صداوسیما فعال نشده و خلأ تلویزیون خصوصی در قانونی که می‌خواهد تصویب شود دیده می‌شود، قانون اساسی، این مسأله را در اختیار رهبری قرار داده و رهبری می‌توانند کارهایی انجام دهند که تلویزیون خصوصی ترویج و بخش خصوصی در بخش‌های فرهنگی فعال شود.
روزنامه بهار به سراغ رییس کمیسیون فرهنگی مجلس رفته که با تأکید بر عدم احساس نیاز در شرایط کنونی گفته است: مجلس مقاومتی برای راه‌اندازی تلویزیون خصوصی ندارد. بهار نوشته است: تلویزیون خصوصی بحثی تمام‌نشدنی و مطالبه‌ای بی‌پاسخ؛ مجلس قانون مربوط به صداوسیما را اصلاح کرد، اما قفل ملی‌ماندن رسانه باز نشد. براساس قانون اساسی جمهوری‌اسلامی تنها رسانه ملی اجازه فعالیت در این راستا را دارد. هرچند همواره و در دوره‌های مختلف بسیاری از گروه‌های سیاسی و فرهنگی بر ضرورت وجود تلویزیون‌های خصوصی تاکید داشته‌اند، اما همچنان این قاب تصویر دست‌نیافتنی است. در دوره‌های متعدد بارها منتخبان مردم در قامت ریاست‌جمهوری در این باب سخن گفته‌اند و هر‌از‌گاهی موجی به راه می‌افتد، اما تا به حال فکری برای این سیگنال‌های سرگردان نشده است. حسن روحانی، پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم، از ضرورت رسانه‌های آزاد و فضای باز در ارائه اطلاعات می‌گوید، نیازی که دنیای بدون مرز امروز راهی برای برون‌رفت از آن همواره جلوی پای انسان می‌گذارد. علی طاهری، سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس، در گفت‌وگو با «بهار» می‌گوید: اگر احساس شود جامعه به تلویزیون خصوصی نیاز دارد مجلس در برابر خواست مردم مقاومتی نخواهد کرد و برای بهتر زندگی‌کردن مردم هر کاری خواهد کرد.
رکورد 6 میلیارد و 545 میلیون تومانی دومین حراج تهرانروزنامههای امروز به حراج آثار هنری در تهران پرداخته‌اند. بهار با اشاره به این که همه شگفت‌زده شدند، حراج تهران را اتفاق 6/5 میلیارد تومانی نامیده و نوشته است: 6 میلیارد و 545میلیون تومان رکوردی بود که در دومین حراج تهران برای فروش آثار هنری ایران به جا گذاشته شد؛ رکوردی که رضا کیانیان برای عکس با رقم 50میلیون تومان به جا گذاشت، فروش اثری از مجموعه تنه درختان سهراب سپهری با قیمت 700میلیون تومان که دوبرابر قیمت پایه به فروش رفت، آثاری از تناولی که بیش از نیم‌میلیارد تومان فروش رفت و بسیار اتفاقات دیگر، تنها شگفتی‌های کوچکی از این حراجی بودند، همان‌طور جوانانی که گاه برای اولین بار در این حراجی شرکت داشتند، توانستند آثارشان را چندین برابر قیمت تعیین شده به فروش برسانند.
حالا می‌توان بعد از نزدیک به یک دهه «حسرت» کریستی را رها کرد. می‌شود فراموش کرد که بزرگ‌ترین حراج خاورمیانه می‌توانست در ایران باشد و به دلایلی این اتفاق رخ نداد. می‌شود دلخوش داشت به «حراج تهران»؛ حراجی که می‌رود تبدیل به یکی از مهمترین بازارهای هنرهای تجسمی کشور تبدیل شود، حراجی که می‌تواند پاسخی به علاقه فزاینده به آفرینش‌های هنری و تلاشی برای دستیابی به شاخص‌ترین آثار هنر مدرن و معاصر ایران در شرایطی مطلوب باشد. برگزار‌کنندگان حراج همه‌شان سال‌ها سابقه حضور در مهمترین حراجی‌های دنیا را دارند؛ کریستیز و بونامز و... . شاید به همین دلیل است که همه‌چیز تا این اندازه دقیق و با برنامه‌ریزی است. همه آثار – در اقدامی کم‌سابقه و شاید بی‌سابقه ـ به فروش می‌روند و قیمت بالاتر از آن می‌شود که مورد انتظار است.
شرکت‌کنندگان در حراجی باید از قبل ثبت‌نام کرده باشند و بنابراین تنها آنانی که از قبل شماره مزایده را دریافت کرده‌اند، مجاز به شرکت در حراج هستند. چهره‌های مهمی در مراسمی که در سالن باشکوه هتل آزادی برگزار شد، حضور داشتند. از هنرمندان گرفته تا آن‌هایی که بخت‌های اول وزارت ارشاد در دولت بعدی به شمار می‌روند؛ احمد مسجدجامعی، محمدعلی زم، سیدمحمد بهشتی و همچنین مرتضی کاظمی. آن‌هایی که خاطرات خوش هنرمندان در سه دهه اخیر را در دولت اصلاحات رقم زدند و البته باید به این‌ها «علیرضا سمیع‌آذر» را نیز اضافه کرد که مدیر موزه هنرهای معاصر بود و حالا خودش یک‌تنه کار دولتی‌ها را انجام می‌دهد. تلاش‌های او در این سال‌ها سبب شد تا برخلاف همه حوزه‌های دیگر، هنرمندان عرصه تجسمی بی‌نیاز از هر اما‌و‌اگر دولتی، به کار خودشان ادامه دهند و خوب هم ادامه دهند.
قانون هم نوشته است که دومین حراج تهران، آثار هنر مدرن و معاصر ایران، با فروش 6 میلیارد و 545 میلیون تومان، عصر جمعه هفتم تیر ماه 1392 در هتل پارسیان آزادی تهران، شبی ماند‌‌گار و جریان‌ساز برای اقتصاد هنر ایران رقم زد. به گزارش «قانون»، دومین حراج تهران با ارائه 82 نقاشی، مجسمه و عکس از 79 هنرمند ایران برپا شد که در آن چندین رکورد در بازار داخلی هنر ایران شكسته شد: فروش یک اثر هنری به مبلغ 700 میلیون تومان (اثری متعلق به سهراب سپهری از مجموعه تنه درختان) فروش صد د‌‌رصد‌‌ی همه آثار، فروش 16 اثر بالای 100 میلیون تومان و از آن مهم‌تر مجموع فروش 6 میلیارد و 545 میلیون تومان همه د‌‌ستاورد‌‌‌های بزرگی بود که شامگاه هفتم تیرماه 1392 را به شبی تاریخ‌ساز برای هنرهای تجسمی و جامعه هنری ایران بد‌‌ل ساخت.
در ابتدای این مراسم، علیرضا سمیع‌آذر، مدیر حراج تهران، با یاد كرد‌‌ن از هنرمندان بزرگی که در یک سال اخیر دار فانی را ود‌‌اع گفتند، شرایط و مقررات این حراج را اعلام و به طور رسمی این روید‌‌اد سالانه را آغاز کرد و مانند سال گذشته چکش «حراج تهران» را به «رضا کیانیان»، بازیگر و عکاس صاحب‌سبک سپرد. در این حراج سه ساعته، بالاترین رکورد فروش به نقاشی زیبایی از نقاش و شاعر مشهور ایرانی زند‌‌ه‌یاد «سهراب سپهری» تعلق گرفت؛ اثری از مجموعه «تنه درختان» وی که در سال 1349 با رنگ روغن روی بوم خلق شده است. این تابلو 700 میلیون تومان، دو برابر تخمین اولیه به فروش رسید.
دومین رکورد به طور مشترک به اثر د‌‌یگری از سپهری و مجسمه «هیچ» برنزی «پرویز تناولی» رسید که هر یک 560 میلیون تومان فروخته شد. اثر سپهری نمونه تحسین‌برانگیز از نقاشی‌های این هنرمند در استفاده از فضاهای خالی است که در ابعاد 80 در 120 با رنگ روغن روی بوم خلق شده است؛ اما نکته جالب توجه درباره «هیچ» این است که این مجسمه که در اندازه 25 در 30 در 100 در سال 1384 خلق شده، شماره یک از تعد‌‌اد 6 نسخه است. «آن» سری تازه‌ای از «سیدمحمد احصایی» 400 میلیون تومان، «حسین زند‌‌ه‌رود‌‌ی» 300 میلیون تومان، «رضا د‌‌رخشانی» 270 میلیون تومان، «کوروش شیشه‌گران» 220 میلیون تومان، نقاشی خط «طره » «نصرا... افجه‌ای» 190 میلیون تومان، اثری از «مسعود عربشاهی» 170 میلیون تومان، تابلویی از «بهمن محصص» 160 میلیون تومان، اثر زند‌‌ه‌یاد «فرید‌‌ه لاشایی» 150 میلیون تومان، اثری د‌‌یگری از «مسعود عربشاهی » 140 میلیون تومان، نقاشی‌ای از مجموعه «خاطرات انهد‌‌ام» آیدین آغد‌‌اشلو و نیز یک نقاشی‌خط از «صد‌‌اقت جباری» هر یک به مبلغ 130 میلیون تومان، زند‌‌ه یاد «منصوره حسینی » 110 میلیون تومان و «هیچ » فایبرگلاس آبی رنگ «پرویز تناولی» 100 میلیون تومان دیگر آثاری بودند كه بالای 100 میلیون تومان به فروش رسید‌‌ند.
تحقیر مردم قابل قبول نیست یا وامدار هیچ حزب و گروه سیاسی نیستم و در آینده هم نخواهم بودسخنان دیروز رئیس جمهور منتخب در همایش افق رسانه مورد توجه همه روزنامه‌های امروز قرار گرفته است. اعتماد مهمترین فرازهای این سخنرانی را به صورت زیر آورده است:
*تحقیر مردم قابل قبول نیست
*كابینه فراجناحی، شایسته سالار و اعتدالگرا تشكیل می‌دهم
*شادی حق مردم است، نباید سخت بگیریم
*اعتدال در سیاست خارجی نه تسلیم، نه ستیز، نه انفعال و نه تقابل است
*هیچ كس در ایران فراتر از قانون نیست
*حق تحقیر هیچ كشوری را نداریم
*همه باید به خوبی پیام این انتخابات را بگیرند و به آن احترام بگذارند
*حكومت مشروع از آزادی رسانه نمی‌ترسد
*به وعده‌هایم وفادارم
*رأی همه محترم است، اما دولت بر اساس رأی اكثریت قدم برمی‌دارد
*آنها كه رأی ندادند، پشیمانند
*انتخابات اخیر به همه شبهات درباره مشروعیت نظام پاسخ داد
*نمی‌شود اگر ظلمی در كشور دشمن رخ داد، بگوییم ظلم است و اگر در كشور دوست همین اتفاق افتاد، بگوییم ظلم نیست یا كم ظلم است.
این در حالی است که تهران امروز و کیهان ترجیح داده‌اند بخشی از سخنان روحانی را برجسته کنند که در تهران امروز با تیتر «اتمام حجت حسن روحانی با احزاب» به صورت زیر آمده است: حسن روحانی روز گذشته در همایش ملی افق رسانه حضور داشت وی در سخنان خود تاكید كرد كابینه من یك كابینه كاملا فراجناحی خواهد بود و تكیه آن بر شایستگی خواهد بود و از آنجا كه این دولت هیچ تعهدی به هیچ حزب و جناحی نداده است، وامدار هیچ حزب و جناحی هم نیست.روحانی افزود: شایسته‌ترین افراد از هر حزب و جناحی كه باشند، البته به شكل اعتدال و میانه‌روی برای خدمت به مردم برگزیده خواهند شد و من از هم‌اكنون از تمام كارشناسان و مدیران در تمام دستگاه‌های دولتی تقاضا می‌كنم خودشان را برای خدمت به دولت آینده آماده كنند و اگر نظری دارند، فكر و نظر خود را منتقل كنند و همه دست به دست هم بتوانیم خدمت بیشتر و بهتر برای این مردم داشته باشیم.
سهم اصولگرایان را بدهید!شیوه برخورد اصولگرایان و نتیجه انتخابات و منتخب جدید مردم، امروز هم مورد توجه روزنامه‌ها قرار گرفته است.
ابتکار در سرمقاله خود به قلم فضل الله یاری نوشته است: تجربه هشت سال دولت اصلاحات و وضعیت عجیبی که در برابر خاتمی شکل گرفته بود (هر 9 روز یک بحران ) نشان می‌دهد که برخی اصولگرایان حتی اگر شکست خورده یک انتخابات بزرگ باشند اما هنوز از موقعیت‌هایی در نظام سیاسی کشور برخوردارند که می‌توانند جلوی هر تغییری را بگیرند.حتی اگر رئیس جمهوری، رای قاطع مردم را با خود داشته باشد. تحریک گروهی با این سابقه و امکانات و به رخ کشیدن مداوم شکست سیاسی آنان، نه تنها آنان را وادار به پذیرش این شکست نمی‌کند بلکه از آنان چهره ای می‌سازد که می‌تواند با نفوذ خود جلوی برنامه‌های خواسته شده از سوی مردم را بگیرد تا از این منظر ناتوانی رقیب را اثبات کند. برخی از اصولگرایان نشان داده اند که نمی‌خواهند برخی از اقدامات مهم در فضای داخلی و خارجی به پای رقیب نوشته شود و خواستار آن هستند که سهمی در این مورد داشته باشند. «هدفمندی یارانه‌ها» که در دولت‌های گذشته با اقبال این جناح همراه نشد، با همراهی گسترده آنان در دولت اصولگرای احمدی نژاد میسر شد. «رابطه با آمریکا» که در دولت‌های‌هاشمی و خاتمی به تابوئی دور از دسترس تبدیل شده بود، در دولت نزدیک به اصولگرایان بارها آزمایش شد.
اصولگرایان می‌توانند هر گاه بخواهند، بخشی از هواداران خود را به میدان آورده و تحت عنوان «امت حزب الله» یا «خانواده‌های شهدا» و عناوین ارزشی دیگر جلوی برخی از اقدامات دولت‌های مخالف را بگیرند، در حالی که در برابر اقدامات مشابه دولت خودی سکوت تجویز می‌کنند. این وجه از چهره اصولگرایی نیز می‌تواند از سوی صاحبان این پیروزی مورد توجه قرار گرفته و سبب شود تا چندان بر طبل شکست آنان کوبیده نشود و آنان را به گروهی گارد گرفته در برابر خواسته‌های مردم تبدیل نکند.
آرمان با انتقاد از بخشی از اصولگرایان، آنها را متهم کرده است که نعل وارونه می‌زنند. در این مطلب آمده است: در فضای پیشا انتخاباتی مجلس نهم گروهی خودرا در عرصه سیاسی عرضه داشت که به تندروی شهره عام و خاص بود، جبهه پایداری پایه‌گذار انشقاق در جریان اصولگرایی شد و همقطاران دیروز را طرد و تقبیح کرد چرا که معتقد بود آنان آنگونه که بایسته و شایسته است به موضع‌گیری نمی‌پردازند و عیار اصولگرایی آنان خالص نیست. حال همین عده که نوع مواضع و دیدگاه‌هایشان بر همگان آشکار است چرخشی عجیب و غیر‌منتظره داشته‌اند. در آخرین نمونه قاضی‌زاده سخنگوی جبهه پایداری در گفت‌وگو با سایت خانه ملت عنوان داشته است: آقای روحانی در نشست خبری‌اش پس از انتخابات ریاست‌جمهوری مواضعی گرفت که اگر قبلا بیان کرده بود ما در انتخابات به او رای می‌دادیم! گفتاری که نه با مشی ارکان و اجزای جبهه پایداری همخوانی دارد و نه واقعیت میدانی راانعکاس می‌دهد چرا که روحانی در کنفرانس خبری هیچ تغییر ملموسی در گفتار خود نداد و عین به عین همان سیاست‌هایی که در ایام تبلیغات اعلام می‌داشت را با لحنی دیپلمات‌گونه و در شأن ریاست جمهوری با خبرنگاران خارجی و داخلی مطرح کرد و این گفتار قاضی‌زاده یا از روی تغافل است یا آن که قصدی جز مصادره به مطلوب را نمی‌توان از آن برداشت کرد. رویکردی که با واقعیت هیچ تطابقی نداشته و جز وارونه‌نمایی نمی‌توان بر آن نامی گذاشت
اعتماد از زبان یکی از نمایندگان مجلس ششم گفته است که افراطیون باید به حاشیه رانده شوند. علی شكوری راد با بیان اینكه در این دوره نیز افراطیون همچون دوره‌های قبل به هیچ صراطی مستقیم نخواهند شد، گفته: افراطیون اصلاح پذیر نیستند و این طبیعت آنها است اما نباید برخوردی كه با آنها می‌شود نیز تند باشد، افراطی‌گری آنها اقتضا نمی‌كند كه همانند خودشان با آنها برخورد كنیم باید انرژی زیادی صرف كرد تا دایره عمل آنها محدود شود و به حاشیه رانده شوند. شكوری راد با اشاره به اینكه افراط‌گرا‌ها از هر وسیله‌ای بهانه‌ای برای تخریب درست خواهند كرد، گفت: به همین دلیل است كه ما آنها را افراطی می‌نامیم چرا كه هیچ منطقی در كارشان وجود ندارد بنابراین به نظر می‌رسد شرایط اقتصادی یكی از شرایطی است كه تلاش می‌شود از مشكلات آن برای تحریك مردم و دشمنان علیه دولت استفاده شود اما با درایتی كه از روحانی سراغ داریم به نظر نمی‌رسد آنها چندان در این مخالفت‌های خود موفق شوند.
