كودتاي نافرجام در تركيه، صرف نظر از علل و عوامل آن، تأثيرات عميقي در سياست داخلي و خارجي اين كشور خواهد داشت. مهم ترين پيامدهاي داخلي و خارجي اين كودتا را در اين موارد مي توان خلاصه كرد.
اول، تضعيف قدرت و نقش نسبي نهاد ارتش در سياست.در اين راستا تصفيه ارتش از نيروهاي مخالف دولت و تغييرات گسترده در رده هاي فرماندهي آن حتي در سطوح مياني در دستور كار قرار خواهد گرفت.
دوم، تضعيف موقعيت و موضع مخالفان سياسي حزب حاكم و شخص اردوغان در اثر انزوا و انفعال ناخواسته يا فشار بيشتر دولت بر آنان.
سوم، تضعيف تكثرگرايي دموكراتيك و تقويت اقتدارگرايي در اثر تلاش اردوغان براي تحكيم و تثبيت قدرت رئيس جمهور از طريق تغيير قانون اساسي و بازتعريف نهادهاي سياسي.
چهارم، تشديد شكاف هاي سياسي و ايدئولوژيك در اثر تقابل دوگانه هايي چون اسلام گرايي – سكولاريزم در حاكميت و جامعه تركيه.
پنجم، انسداد سياسي بيشتر و امنيتي شدن فضاي سياسي در تركيه نتيجه منطقي تحولات چهارگانه پيش گفته خواهد بود.
ششم، انسداد سياسي بيشتر انقباض اقتصادي بيشتر را در پي خواهد داشت كه توسعه اقتصادي تركيه را با چالش مواجه مي كند.
از آنجا كه سياست خارجي ادامه سياست داخلي است، سياست خارجي تركيه پس از كودتا نيز دستخوش تغيير و تحولات ماهوي و شكلي خواهد شد.
اول، در اثر شكاف ها و گسل هاي داخلي، اجماع لازم براي اتخاذ سياست خارجي فعال و يكدست با چالش مواجه مي شود.
دوم، ضرورت پرداختن به سياست داخلي و مديريت بحران در داخل، سياست خارجي تركيه را دچار نوعي انزوا و انفعال موقت ناخواسته مي كند.
سوم، در اثر اين انزوا و انفعال نسبي، از ماهيت تهاجمي سياست خارجي تركيه كاسته شده و بر جنبه تدافعي آن افزوده خواهد شد.
چهارم، روابط تركيه با آمريكا، عربستان، قطر و امارات كه موضع به موقع و قاطعي در محكوميت كودتا نگرفتند، سردتر از گذشته خواهد شد. تحولي كه مستلزم بازتعريف سياست خارجي تركيه در قبال اين كشورها است.
پنجم، انسداد سياسي نسبي در تركيه، مسئله حقوق بشر و آزادي هاي سياسي در روابط تركيه و اتحاديه اروپا را برجسته كرده كه به صورت منفي آن را تحت تاثير قرار خواهد داد. اين امر به معناي تقويت يكي از مهمترين موانع الحاق تركيه به اتحاديه اروپاست.
ششم، مواضع اصولي و به موقع ايران در حمايت از دولت و محكوميت كودتا ،از يك سو، و شرايط داخلي تركيه، از سوي ديگر، نويد دهنده توسعه و تعميق روابط ايران و تركيه در آينده است. تحولي كه بر مديريت مشترك بحران هاي منطقه اي در خاورميانه توسط دو كشور تاثير مثبت و مستقيم دارد.
هفتم، بازتعريف روابط تركيه با آمريكا، اروپا و عربستان، زمينه بازسازي و توسعه روابط روسيه و تركيه را فراهم مي كند. وضعيتي كه متضمن تقويت موازنه ژئوپوليتيك در سياست خارجي تركيه خواهد بود.
هشتم، بلند پروازي هاي خاورميانه اي تركيه در قالب نوعثمان گرايي در سياست خارجي اين كشور تعديل و چند جانبه گرايي منطقه اي در آن تشديد خواهد شد.
نهم، در اثر شكاف ها و ضعف هاي دروني ارتش، از يك سو، و اشتغالات داخلي دولت، از سوي ديگر، انگيزه و توان نسبي تركيه براي مبارزه با تروريسم كاهش مي يابد. دهم، برآيند تحولات پيش گفته، بازنگري در سياست خارجي تركيه در قبال بحران سوريه و انعطاف بيشتر براي يافتن يك راه حل سياسي از طريق مصالحه با ايران و روسيه خواهد بود.
