موسسه مطالعات جنگ در گزارشی به به بررسی اشترکات و تعارضات منافع و اهداف ایران و روسیه پرداخته است.
به گزارش تابناک، در این گزارش آمده است:
ایالات متحده حداقل در کوتاه مدت نمی تواند شکافی میان ایران و روسیه ایجاد کند. ایران و روسیه منافع و اهداف منطقه ای و جهانی مشترکی را در سراسر خاورمیانه، شمال آفریقا، قفقاز و آسیای مرکزی دنبال می کنند. این منافع مشترک و اهداف فراگیر جهت بیرون راندن آمریکا از خاورمیانه به احتمال زیاد ایران و روسیه به سوی یک همکاری بادوام سوق خواهد داد.
مطابق گزارش هایی، دولت ترامپ قصد دارد شکافی میان ایران و روسیه ایجاد کند. مقامات آمریکایی دنبال این هستند که از اختلافات میان تهران و مسکو استفاده کنند و آن ها را یکدیگر دور سازند. این فرض وجود دارد که همکاری میان دو کشور در سوریه محدود به اهداف تاکتیکی است و همگرایی راهبردی عمیقی میان آن ها وجود ندارد؛ این در حالی است که ایران و روسیه اهداف و منافع پایدار و بنیادینی را خصوصا در ارتباط با بیرون راندن آمریکا از خاورمیانه دارند.
ایران و روسیه دو رقیب تاریخی با ساختار سیاسی متفاوت هستند که در حال حاضر تهدیدی برای نظم موجود بین المللی به شمار می آیند. اهداف روسیه شامل احیای خودش به عنوان یک ابرقدرت جهانی و ایجاد یک جهان چندقطبی است. اهداف ایران نیز شامل تبدیل شدن به هژمون منطقه ای با بیرون راندن آمریکا از خاورمیانه، تضعیف عربستان و محو اسرائیل است. به نظر می رسد روسیه و ایران به همکاری نزدیکشان ادامه خواهند داد تا اینکه یکی یا هر دوی آن ها این همکاری را باتوجه به اهدافشان به سوی اختلاف سوق دهند.
مهم ترین اهداف و منافعی که باعث همگرایی راهبردی ایران و روسیه است؛
1-سوریه؛ هر دو کشور از نظام سیاسی سوریه در مقابل مخالفان اش حمایت می کنند.
2- عراق و افغانستان؛ تهران و مسکو تلاش می کنند آمریکا را از این دو کشور بیرون برانند.
3- ترکیه؛ هر دو کشور خواهان دور کردن ترکیه از آمریکا و ناتو هستند.
4- مصر؛ تهران و مسکو قصد دارند مصر را از امریکا و عربستان سعودی دور کنند.
5- قفقاز؛ ایران و روسیه از ارمنی ها در برابر آذربایجان و ترکیه پشتیبانی می کنند.
6- صحنه جهانی؛ هر دو کشور به دنبال تضعیف و اختلاف میان ناتو و اتحادیه اروپا هستند.
موسسه مطالعات جنگ این موارد را به عنوان عوامل همگرایی ایران و روسیه در شرایط کنونی می داند. با این حال، اختلافات و تضادهایی میان دو کشور نیز مشهود است. برخلاف ایران، روس ها دنبال کاهش نقش و نفوذ منطقه ای عربستان و از بین بردن اسرائیل نیستند.در حالی که روسیه ترجیح می دهد یک توازن منطقه ای میان ایران روسیه، ترکیه و مصر و روابط مثبت با اسرائیل ایجاد کند، تلاش ایران برای تبدیل شدن به هژمونی منطقه ای احتمالا برای روسیه یک معضل است.
با این حال پوتین هیچ اعتراضی نسبت به مواضع ایران علیه اسرائیل نداشته است. حتی در موارد زیادی سلاح های روسیه از طریق سوریه به حزب الله لبنان انتقال داده شده است. به نظر می رسد روسیه مایل به پذیرش تنش فزاینده با عربستان سعودی و اسرائیل در مقابل شراکتش با ایران باشد.
یکی از موارد دیگری که ممکن است باعث اختلاف میان ایران و روسیه شود مسئله کردهای سوریه است. ایران شدیدا مخالف تمایلات جدایی طلبانه کردهای شمال سوریه است که ممکن است بر تمایلات کردهای ایران نیز تاثیر گذارد؛ اما روسیه دیدگاه متضادی را نسبت به کردها و استقلال خواهی آن ها در مقابل ایران، عراق و ترکیه دارد.
در نهایت موسسه مطالعات جنگ نتیجه می گیرد که علی رغم اختلافات جزئی که میان ایران و روسیه وجود دارد اما آمریکایی ها و دولت ترامپ قادر به ایجاد تضاد بنیادینی میان این دو کشور نیستند و باید شاهد ادامه ائتلاف میان تهران و مسکو برای تغییر قواعد بازی در خاورمیانه باشیم.
