سوره شوری با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ عسق ﴿٢﴾ کَذَلِکَ یُوحِی إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٣﴾ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ﴿٤﴾ تَکَادُ السَّمَاوَاتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَالْمَلائِکَةُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِی الأرْضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٥﴾ وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَولِیَاءَ اللَّهُ حَفِیظٌ عَلَیْهِمْ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ ﴿٦﴾ وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ یَوْمَ الْجَمْعِ لا رَیْبَ فِیهِ فَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ وَفَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ ﴿٧﴾ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَکِنْ یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِیٍّ وَلا نَصِیرٍ ﴿٨﴾ أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِیُّ وَهُوَ یُحْیِی الْمَوْتَى وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٩﴾ وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ مِنْ شَیْءٍ فَحُکْمُهُ إِلَى اللَّهِ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبِّی عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ أُنِیبُ ﴿١٠﴾ فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الأنْعَامِ أَزْوَاجًا یَذْرَؤُکُمْ فِیهِ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَهُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿١١﴾ لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿١٢﴾ شَرَعَ لَکُمْ مِنَ الدِّینِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَمَا وَصَّیْنَا بِهِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ وَلا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ کَبُرَ عَلَى الْمُشْرِکِینَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ اللَّهُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ یُنِیبُ ﴿١٣﴾ وَمَا تَفَرَّقُوا إِلا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ وَلَوْلا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ أُورِثُوا الْکِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ ﴿١٤﴾ فَلِذَلِکَ فَادْعُ وَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَلا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَقُلْ آمَنْتُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ کِتَابٍ وَأُمِرْتُ لأعْدِلَ بَیْنَکُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّکُمْ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ لا حُجَّةَ بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ اللَّهُ یَجْمَعُ بَیْنَنَا وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿١٥﴾ وَالَّذِینَ یُحَاجُّونَ فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِیبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ ﴿١٦﴾ اللَّهُ الَّذِی أَنْزَلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِیزَانَ وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِیبٌ ﴿١٧﴾ یَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَیَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلا إِنَّ الَّذِینَ یُمَارُونَ فِی السَّاعَةِ لَفِی ضَلالٍ بَعِیدٍ ﴿١٨﴾ اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبَادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ وَهُوَ الْقَوِیُّ الْعَزِیزُ ﴿١٩﴾ مَنْ کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ وَمَنْ کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِی الآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ ﴿٢٠﴾ أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّینِ مَا لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ وَلَوْلا کَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٢١﴾ تَرَى الظَّالِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا کَسَبُوا وَهُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِی رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ ﴿٢٢﴾ ذَلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَمَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ ﴿٢٣﴾ أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا فَإِنْ یَشَأِ اللَّهُ یَخْتِمْ عَلَى قَلْبِکَ وَیَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَیُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٢٤﴾ وَهُوَ الَّذِی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَعْفُو عَنِ السَّیِّئَاتِ وَیَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿٢٥﴾ وَیَسْتَجِیبُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَیَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَالْکَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ ﴿٢٦﴾ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِی الأرْضِ وَلَکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا یَشَاءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ ﴿٢٧﴾ وَهُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَیَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ ﴿٢٨﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَثَّ فِیهِمَا مِنْ دَابَّةٍ وَهُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا یَشَاءُ قَدِیرٌ ﴿٢٩﴾ وَمَا أَصَابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَنْ کَثِیرٍ ﴿٣٠﴾ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ فِی الأرْضِ وَمَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلا نَصِیرٍ ﴿٣١﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ الْجَوَارِ فِی الْبَحْرِ کَالأعْلامِ ﴿٣٢﴾ إِنْ یَشَأْ یُسْکِنِ الرِّیحَ فَیَظْلَلْنَ رَوَاکِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿٣٣﴾ أَوْ یُوبِقْهُنَّ بِمَا کَسَبُوا وَیَعْفُ عَنْ کَثِیرٍ ﴿٣٤﴾ وَیَعْلَمَ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِنَا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿٣٥﴾ فَمَا أُوتِیتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَمَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ﴿٣٦﴾ وَالَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الإثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ ﴿٣٧﴾ وَالَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَیْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿٣٨﴾ وَالَّذِینَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْیُ هُمْ یَنْتَصِرُونَ ﴿٣٩﴾ وَجَزَاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ ﴿٤٠﴾ وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَئِکَ مَا عَلَیْهِمْ مِنْ سَبِیلٍ ﴿٤١﴾ إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَى الَّذِینَ یَظْلِمُونَ النَّاسَ وَیَبْغُونَ فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٤٢﴾ وَلَمَنْ صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَلِکَ لَمِنْ عَزْمِ الأمُورِ ﴿٤٣﴾ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ وَلِیٍّ مِنْ بَعْدِهِ وَتَرَى الظَّالِمِینَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ یَقُولُونَ هَلْ إِلَى مَرَدٍّ مِنْ سَبِیلٍ ﴿٤٤﴾ وَتَرَاهُمْ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا خَاشِعِینَ مِنَ الذُّلِّ یَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِیٍّ وَقَالَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَلا إِنَّ الظَّالِمِینَ فِی عَذَابٍ مُقِیمٍ ﴿٤٥﴾ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِیَاءَ یَنْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ سَبِیلٍ ﴿٤٦﴾ اسْتَجِیبُوا لِرَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ مَا لَکُمْ مِنْ مَلْجَإٍ یَوْمَئِذٍ وَمَا لَکُمْ مِنْ نَکِیرٍ ﴿٤٧﴾ فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظًا إِنْ عَلَیْکَ إِلا الْبَلاغُ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الإنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ فَإِنَّ الإنْسَانَ کَفُورٌ ﴿٤٨﴾ لِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ یَهَبُ لِمَنْ یَشَاءُ إِنَاثًا وَیَهَبُ لِمَنْ یَشَاءُ الذُّکُورَ ﴿٤٩﴾ أَوْ یُزَوِّجُهُمْ ذُکْرَانًا وَإِنَاثًا وَیَجْعَلُ مَنْ یَشَاءُ عَقِیمًا إِنَّهُ عَلِیمٌ قَدِیرٌ ﴿٥٠﴾ وَمَا کَانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُکَلِّمَهُ اللَّهُ إِلا وَحْیًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولا فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ مَا یَشَاءُ إِنَّهُ عَلِیٌّ حَکِیمٌ ﴿٥١﴾ وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا مَا کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلا الإیمَانُ وَلَکِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٥٢﴾ صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِیرُ الأمُورُ ﴿٥٣﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم. (۱)

عسق. (۲)

این گونه خداوند عزیز و حكیم به تو و پیامبرانى كه پیش از تو بودند وحى مى‏كند. (۳)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; و او بلندمرتبه و بزرگ است! (۴)

نزدیك است آسمانها (بخاطر نسبتهاى نارواى مشركان) از بالا متلاشى شوند و فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا مى‏آورند و براى كسانى كه در زمین هستند استغفار مى‏كنند; آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است. (۵)

كسانى كه غیر خدا را ولى خود انتخاب كردند، خداوند حساب همه اعمال آنها را نگه مى‏دارد; و تو مامور نیستى كه آنان را مجبور به قبول حق كنى! (۶)

و این گونه قرآنى عربى ( فصیح و گویا) را بر تو وحى كردیم تا «ام‏القرى‏» ( مكه) و مردم پیرامون آن را انذار كنى و آنها را از روزى كه همه خلایق در آن روز جمع مى‏شوند و شك و تردید در آن نیست بترسانى; گروهى در بهشتند و گروهى در آتش سوزان! (۷)

و اگر خدا مى‏خواست همه آنها را امت واحدى قرار مى‏داد (و به زور هدایت مى‏كرد، ولى هدایت اجبارى سودى ندارد); اما خداوند هر كس را بخواهد در رحمتش وارد مى‏كند، و براى ظالمان ولى و یاورى نیست. (۸)

آیا آنها غیر از خدا را ولى خود برگزیدند؟! در حالى كه «ولى‏» فقط خداوند است و اوست كه مردگان را زنده مى‏كند، و اوست كه بر هر چیزى تواناست! (۹)

در هر چیز اختلاف كنید، داوریش با خداست; این است خداوند، پروردگار من، بر او توكل كرده‏ام و به سوى او بازمى‏گردم! (۱۰)

او آفریننده آسمانها و زمین است و از جنس شما همسرانى براى شما قرار داد و جفتهایى از چهارپایان آفرید; و شما را به این وسیله ( بوسیله همسران)زیاد مى كند; هیچ چیز همانند او نیست و او شنوا و بیناست! (۱۱)

كلیدهاى آسمانها و زمین از آن اوست; روزى را براى هر كس بخواهد گسترش مى دهد یا محدود مى‏سازد; او به همه چیز داناست. (۱۲)

آیینى را براى شما تشریع كرد كه به نوح توصیه كرده بود; و آنچه را بر تو وحى فرستادیم و به ابراهیم و موسى و عیسى سفارش كردیم این بود كه: دین را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نكنید! و بر مشركان گران است آنچه شما آنان را به سویش دعوت مى كنید! خداوند هر كس را بخواهد برمى‏گزیند، و كسى را كه به سوى او بازگردد هدایت مى‏كند. (۱۳)

آنان پراكنده نشدند مگر بعد از آنكه علم و آگاهى به سراغشان آمد; و این تفرقه جویى بخاطر انحراف از حق( و عداوت و حسد) بود; و اگر فرمانى از سوى پروردگارت صادر نشده بود كه تا سرآمد معینى (زنده و آزاد) باشند، در میان آنها داورى مى‏شد; و كسانى كه بعد از آنها وارثان كتاب شدند نسبت به آن در شك و تردیدند، شكى همراه با بدبینى! (۱۴)

پس به همین خاطر تو نیز آنان را به سوى این آیین واحد الهى دعوت كن و آنچنان كه مامور شده‏اى استقامت نما، و از هوى و هوسهاى آنان پیروى مكن، و بگو: «به هر كتابى كه خدا نازل كرده ایمان آورده‏ام و مامورم در میان شما عدالت كنم; خداوند پروردگار ما و شماست; نتیجه اعمال ما از آن ما است و نتیجه اعمال شما از آن شما، خصومت شخصى در میان ما نیست; و خداوند ما و شما را در یكجا جمع مى‏كند، و بازگشت (همه) به سوى اوست!» (۱۵)

كسانى كه (از روى لجاجت) درباره خدا بعد از پذیرفتن (و ایمان به) او، محاجه مى كنند، دلیلشان نزد پروردگارشان باطل و بى‏پایه است; و غضب بر آنهاست و عذابى شدید دارند. (۱۶)

خداوند كسى است كه كتاب را بحق نازل كرد و میزان (سنجش حق و باطل و خبر قیامت) را نیز; تو چه مى‏دانى شاید ساعت (قیام قیامت) نزدیك باشد! (۱۷)

كسانى كه به قیامت ایمان ندارند درباره آن شتاب مى‏كنند; ولى آنها كه ایمان آورده ‏اند پیوسته از آن هراسانند، و مى‏دانند آن حق است; آگاه باشید كسانى كه در قیامت تردید مى‏كنند، در گمراهى عمیقى هستند. (۱۸)

خداوند نسبت به بندگانش لطف (و آگاهى) دارد; هر كس را بخواهد روزى مى‏دهد و او قوى و شكست‏ناپذیر است! (۱۹)

كسى كه زراعت آخرت را بخواهد، به كشت او بركت و افزایش مى‏دهیم و بر محصولش مى‏افزاییم; و كسى كه فقط كشت دنیا را بطلبد، كمى از آن به او مى‏دهیم اما در آخرت هیچ بهره‏اى ندارد! (۲۰)

آیا معبودانى دارند كه بى‏اذن خداوند آیینى براى آنها ساخته‏اند؟! اگر مهلت معینى براى آنها نبود، در میانشان داورى مى‏شد (و دستور عذاب صادر مى‏گشت) و براى ظالمان عذاب دردناكى است! (۲۱)

(در آن روز) ستمگران را مى‏بینى كه از اعمالى كه انجام داده‏اند سخت بیمناكند، ولى آنها را فرامى‏گیرد! اما كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شایسته انجام داده‏اند در باغهاى بهشتند و هر چه بخواهند نزد پروردگارشان براى آنها فراهم است; این است فضل (و بخشش) بزرگ! (۲۲)

این همان چیزى است كه خداوند بندگانش را كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند به آن نوید مى‏دهد! بگو: «من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى‏كنم جز دوست‏داشتن نزدیكانم ( اهل بیتم); و هر كس كار نیكى انجام دهد ، بر نیكى‏اش مى‏افزاییم; چرا كه خداوند آمرزنده و سپاسگزار است. (۲۳)

آیا مى‏گویند: «او بر خدا دروغ بسته است‏»؟! در حالى كه اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر مى‏نهد (و اگر خلاف بگوئى قدرت اظهار این آیات را از تو مى‏گیرد) و باطل را محو مى‏كند و حق را بفرمانش پابرجا مى‏سازد; چرا كه او از آنچه درون سینه ‏هاست آگاه است. (۲۴)

او كسى است كه توبه را از بندگانش مى‏پذیرد و بدیها را مى‏بخشد، و آنچه را انجام مى‏دهید مى‏داند. (۲۵)

و درخواست كسانى را كه ایمان آورده و كارهاى نیك انجام داده‏اند مى‏پذیرد و از فضل خود بر آنها مى‏افزاید; اما براى كافران عذاب شدیدى است! (۲۶)

هرگاه خداوند روزى را براى بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم مى‏كنند; از این‏رو بمقدارى كه مى‏خواهد (و مصلحت مى‏داند) نازل مى‏كند، كه نسبه به بندگانش آگاه و بیناست! (۲۷)

او كسى است كه باران سودمند را پس از آنكه مایوس شدند نازل مى‏كند و رحمت خویش را مى‏گستراند; و او ولى و (سرپرست) و ستوده است! (۲۸)

و از آیات اوست آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها منتشر نموده; و او هرگاه بخواهد بر جمع آنها تواناست! (۲۹)

هر مصیبتى به شما رسد بخاطر اعمالى است كه انجام داده‏اید، و بسیارى را نیز عفو مى‏كند! (۳۰)

و شما هرگز نمى‏توانید در زمین از قدرت خداوند فرار كنید; و غیر از خدا هیچ ولى و یاورى براى شما نیست. (۳۱)

از نشانه ‏هاى او كشتیهایى است كه در دریا همچون كوه‏ها به نظر مى‏رسند! (۳۲)

اگر او اراده كند، باد را ساكن مى‏سازد تا آنها بر پشت دریا بى‏حركت بمانند; در این نشانه‏هایى است براى هر صبركننده شكرگزار! (۳۳)

یا اگر بخواهد آنها را بخاطر اعمالى كه سرنشینانش مرتكب شده‏اند نابود مى‏سازد; و در عین حال بسیارى را مى‏بخشد. (۳۴)

كسانى كه در آیات ما مجادله مى‏كنند بدانند هیچ گریزگاهى ندارند! (۳۵)

آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگى دنیاست، و آنچه نزد خداست براى كسانى كه ایمان آورده و بر پروردگارشان توكل مى‏كنند بهتر و پایدارتر است. (۳۶)

همان كسانى كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب مى‏ورزند، و هنگامى كه خشمگین شوند عفو مى‏كنند. (۳۷)

و كسانى كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده و نماز را برپا مى‏دارند و كارهایشان به صورت مشورت در میان آنهاست و از آنچه به آنها روزى داده‏ایم انفاق مى‏كنند، (۳۸)

و كسانى كه هرگاه ستمى به آنها رسد، (تسلیم ظلم نمى‏شوند و) یارى مى‏طلبند! (۳۹)

كیفر بدى، مجازاتى است همانند آن; و هر كس عفو و اصلاح كند، پاداش او با خداست; خداوند ظالمان را دوست ندارد! (۴۰)

و كسى كه بعد از مظلوم‏شدن یارى طلبد، ایرادى بر او نیست; (۴۱)

ایراد و مجازات بر كسانى است كه به مردم ستم مى‏كنند و در زمین بناحق ظلم روا مى‏دارند; براى آنان عذاب دردناكى است! (۴۲)

اما كسانى كه شكیبایى و عفو كنند، این از كارهاى پرارزش است! (۴۳)

كسى را كه خدا گمراه كند، ولى و یاورى جز او نخواهد داشت; و ظالمان را (روز قیامت) مى‏بینى هنگامى كه عذاب الهى را مشاهده مى‏كنند میگویند: «آیا راهى به سوى بازگشت (و جبران) وجود دارد؟!» (۴۴)

و آنها را مى‏بینى كه بر آتش عرضه مى‏شوند در حالى كه از شدت مذلت خاشعند و زیر چشمى (به آن) نگاه مى‏كنند; و كسانى كه ایمان آورده‏اند مى‏گویند: «زیانكاران واقعى آنانند كه خود و خانواده خویش را روز قیامت از دست داده‏اند; آگاه باشید كه ظالمان (آن روز) در عذاب دائمند!; س‏ذللّه (۴۵)

آنها جز خدا اولیا و یاورانى ندارند كه یاریشان كنند; و هر كس را خدا گمراه سازد، هیچ راه نجاتى براى او نیست! (۴۶)

اجابت كنید دعوت پروردگار خود را پیش از آنكه روزى فرا رسد كه بازگشتى براى آن در برابر اراده خدا نیست; و در آن روز، نه پناهگاهى دارید و نه مدافعى! (۴۷)

و اگر روى‏گردان شوند (غمگین مباش)، ما تو را حافظ آنان (و مامور اجبارشان) قرار نداده‏ایم; وظیف‏ه تو تنها ابلاغ رسالت است! و هنگامى كه ما رحمتى از سوى خود به انسان بچشانیم به آن دلخوش مى‏شود، و اگر بلایى بخاطر اعمالى كه انجام داده‏اند به آنها رسد (به كفران مى‏پردازند)، چرا كه انسان بسیار كفران‏كننده است! (۴۸)

مالكیت و حاكمیت آسمانها و زمین از آن خداست; هر چه را بخواهد مى‏آفریند; به هر كس اراده كند دختر مى‏بخشد و به هر كس بخواهد پسر، (۴۹)

یا (اگر بخواهد) پسر و دختر -هر دو- را براى آنان جمع میكند و هر كس را بخواهد عقیم مى‏گذارد; زیرا كه او دانا و قادر است. (۵۰)

و شایسته هیچ انسانى نیست كه خدا با او سخن گوید، مگر از راه وحى یا از پشت حجاب، یا رسولى مى‏فرستد و بفرمان او آنچه را بخواهد وحى مى‏كند; چرا كه او بلندمقام و حكیم است! (۵۱)

همان گونه (كه بر پیامبران پیشین وحى فرستادیم) بر تو نیز روحى را بفرمان خود وحى كردیم; تو پیش از این نمى‏دانستى كتاب و ایمان چیست (و از محتواى قرآن آگاه نبودى); ولى ما آن را نورى قرار دادیم كه بوسیله آن هر كس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت مى‏كنیم; و تو مسلما به سوى راه راست هدایت مى‏كنى. (۵۲)

راه خداوندى كه تمامى آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; آگاه باشید كه همه كارها تنها بسوى خدا بازمى‏گردد! (۵۳)