سوره ق با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ ﴿١﴾ بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا شَیْءٌ عَجِیبٌ ﴿٢﴾ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا ذَلِکَ رَجْعٌ بَعِیدٌ ﴿٣﴾ قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الأرْضُ مِنْهُمْ وَعِنْدَنَا کِتَابٌ حَفِیظٌ ﴿٤﴾ بَلْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِی أَمْرٍ مَرِیجٍ ﴿٥﴾ أَفَلَمْ یَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْنَاهَا وَزَیَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ ﴿٦﴾ وَالأرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ ﴿٧﴾ تَبْصِرَةً وَذِکْرَى لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ ﴿٨﴾ وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُبَارَکًا فَأَنْبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِیدِ ﴿٩﴾ وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَهَا طَلْعٌ نَضِیدٌ ﴿١٠﴾ رِزْقًا لِلْعِبَادِ وَأَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا کَذَلِکَ الْخُرُوجُ ﴿١١﴾ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ ﴿١٢﴾ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ ﴿١٣﴾ وَأَصْحَابُ الأیْکَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ کُلٌّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِیدِ ﴿١٤﴾ أَفَعَیِینَا بِالْخَلْقِ الأوَّلِ بَلْ هُمْ فِی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿١٥﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ ﴿١٦﴾ إِذْ یَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّیَانِ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ ﴿١٧﴾ مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ ﴿١٨﴾ وَجَاءَتْ سَکْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِکَ مَا کُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ ﴿١٩﴾ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ ذَلِکَ یَوْمُ الْوَعِیدِ ﴿٢٠﴾ وَجَاءَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِیدٌ ﴿٢١﴾ لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَذَا فَکَشَفْنَا عَنْکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ ﴿٢٢﴾ وَقَالَ قَرِینُهُ هَذَا مَا لَدَیَّ عَتِیدٌ ﴿٢٣﴾ أَلْقِیَا فِی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفَّارٍ عَنِیدٍ ﴿٢٤﴾ مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ مُرِیبٍ ﴿٢٥﴾ الَّذِی جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِیَاهُ فِی الْعَذَابِ الشَّدِیدِ ﴿٢٦﴾ قَالَ قَرِینُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَیْتُهُ وَلَکِنْ کَانَ فِی ضَلالٍ بَعِیدٍ ﴿٢٧﴾ قَالَ لا تَخْتَصِمُوا لَدَیَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَیْکُمْ بِالْوَعِیدِ ﴿٢٨﴾ مَا یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ وَمَا أَنَا بِظَلامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿٢٩﴾ یَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلأتِ وَتَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِیدٍ ﴿٣٠﴾ وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ غَیْرَ بَعِیدٍ ﴿٣١﴾ هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِکُلِّ أَوَّابٍ حَفِیظٍ ﴿٣٢﴾ مَنْ خَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِیبٍ ﴿٣٣﴾ ادْخُلُوهَا بِسَلامٍ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُلُودِ ﴿٣٤﴾ لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ فِیهَا وَلَدَیْنَا مَزِیدٌ ﴿٣٥﴾ وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِی الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿٣٦﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِمَنْ کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِنْ لُغُوبٍ ﴿٣٨﴾ فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿٣٩﴾ وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿٤٠﴾ وَاسْتَمِعْ یَوْمَ یُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿٤١﴾ یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿٤٢﴾ إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَإِلَیْنَا الْمَصِیرُ ﴿٤٣﴾ یَوْمَ تَشَقَّقُ الأرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِکَ حَشْرٌ عَلَیْنَا یَسِیرٌ ﴿٤٤﴾ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ یَخَافُ وَعِیدِ ﴿٤٥﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ق، سوگند به قرآن مجید (كه قیامت و رستاخیز حق است)! (۱)

آنها تعجب كردند كه پیامبرى انذارگر از میان خودشان آمده; و كافران گفتند: «این چیز عجیبى است! (۲)

آیا هنگامى كه مردیم و خاك شدیم (دوباره به زندگى بازمى‏گردیم)؟! این بازگشتى بعید است!; (۳)

ولى ما مى‏دانیم آنچه را زمین از بدن آنها مى‏كاهد; و نزد ما كتابى است كه همه چیز در آن محفوظ است! (۴)

آنها حق را هنگامى كه به سراغشان آمد تكذیب كردند; از این رو پیوسته در كار پراكنده خود متحیرند! (۵)

آیا آنان به آسمان بالاى سرشان نگاه نكردند كه چگونه ما آن را بنا كرده‏ایم، و چگونه آن را (بوسیله ستارگان) زینت بخشیده‏ایم و هیچ شكاف و شكستى در آن نیست؟! (۶)

و زمین را گسترش دادیم و در آن كوه‏هائى عظیم و استوار افكندیم و از هر نوع گیاه بهجت‏انگیز در آن رویاندیم، (۷)

تا وسیله بینایى و یادآورى براى هر بنده توبه كارى باشد! (۸)

و از آسمان، آبى پربركت نازل كردیم، و بوسیله آن باغها و دانه‏هایى را كه درو مى‏كند رویاندیم، (۹)

و نخلهاى بلندقامت كه میوه‏هاى متراكم دارند; (۱۰)

همه اینها براى روزى‏بخشیدن به بندگان است و بوسیله باران سرزمین مرده را زنده كردیم; (آرى) زنده‏شدن مردگان نیز همین گونه است! (۱۱)

پیش از آنان قوم نوح و «اصحاب الرس‏» ( قومى كه در یمامه زندگى مى‏كردند و پیامبرى به نام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پیامبرانشان را) تكذیب كردند، (۱۲)

و همچنین قوم عاد و فرعون و قوم لوط، (۱۳)

و «اصحاب الایكه‏» ( قوم شعیب) و قوم تبع (كه در سرزمین یمن زندگى مى‏كردند)، هر یك از آنها فرستادگان الهى را تكذیب كردند و وعده عذاب درباره آنان تحقق یافت! (۱۴)

آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (كه قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم)؟! ولى آنها (با این همه دلایل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند! (۱۵)

ما انسان را آفریدیم و وسوسه‏هاى نفس او را مى‏دانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیكتریم! (۱۶)

(به خاطر بیاورید) هنگامى را كه دو فرشته راست و چپ كه ملازم انسانند اعمال او را دریافت مى‏دارند; (۱۷)

انسان هیچ سخنى را بر زبان نمى‏آورد مگر اینكه همان دم، فرشته‏اى مراقب و آماده براى انجام ماموریت (و ضبط آن) است! (۱۸)

و سرانجام، سكرات (و بیخودى در آستانه) مرگ بحق فرامى‏رسد (و به انسان گفته مى‏شود:) این همان چیزى است كه تو از آن مى‏گریختى! (۱۹)

و در «صور» دمیده مى‏شود; آن روز، روز تحقق وعده وحشتناك است! (۲۰)

هر انسانى وارد محشر مى‏گردد در حالى كه همراه او حركت دهنده و گواهى است! (۲۱)

(به او خطاب مى‏شود:) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودى و ما پرده را از چشم تو كنار زدیم، و امروز چشمت كاملا تیزبین است! (۲۲)

فرشته همنشین او مى‏گوید: «این نامه اعمال اوست كه نزد من حاضر و آماده است!» (۲۳)

(خداوند فرمان مى‏دهد:) هر كافر متكبر لجوج را در جهنم افكنید! (۲۴)

آن كسى كه به شدت مانع خیر و متجاوز و در شك و تردید است (حتى دیگران را به تردید مى افكند); (۲۵)

همان كسى كه معبود دیگرى با خدا قرار داده، (آرى) او را در عذاب شدید بیفكنید! (۲۶)

و همنشینش (از شیاطین) مى‏گوید: «پروردگارا! من او را به طغیان وانداشتم، لكن او خود در گمراهى دور و درازى بود!» (۲۷)

(خداوند) مى‏گوید: «نزد من جدال و مخاصمه نكنید; من پیشتر به شما هشدار داده‏ام (و اتمام حجت كرده‏ام)! (۲۸)

سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگان ستم نخواهم كرد!» (۲۹)

(به خاطر بیاورید) روزى را كه به جهنم مى‏گوییم: «آیا پر شده‏اى؟» و او مى‏گوید: «آیا افزون بر این هم هست؟!» (۳۰)

(در آن روز) بهشت را به پرهیزگاران نزدیك مى‏كنند، و فاصله‏اى از آنان ندارد! (۳۱)

این چیزى است كه به شما وعده داده مى‏شود، و براى كسانى است كه بسوى خدا بازمى‏گردند و پیمانها و احكام او را حفظ مى‏كنند، (۳۲)

آن كس كه از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبى پرانابه در محضر او حاضر شود! (۳۳)

(به آنان گفته مى‏شود:) بسلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگى است! (۳۴)

هر چه بخواهند در آنجا براى آنها هست، و نزد ما نعمتهاى بیشترى است (كه به فكر هیچ كس نمى‏رسد)! (۳۵)

چه بسیار اقوامى را كه پیش از آنها هلاك كردیم، اقوامى كه از آنان قویتر بودند و شهرها (و كشورها) را گشودند; آیا راه فرارى (از عذاب الهى) وجود دارد! (۳۶)

در این تذكرى است براى آن كس كه عقل دارد، یا گوش دل فرادهد در حالى كه حاضر باشد! (۳۷)

ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز ( شش دوران) آفریدیم، و هیچ گونه رنج و سختى به ما نرسید! (با این حال چگونه زنده‏كردن مردگان براى ما مشكل است؟!) (۳۸)

در برابر آنچه آنها مى‏گویند شكیبا باش، و پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور، (۳۹)

و در بخشى از شب او را تسبیح كن، و بعد از سجده‏ها! (۴۰)

و گوش فرا ده و منتظر روزى باش كه منادى از مكانى نزدیك ندا مى‏دهد، (۴۱)

روزى كه همگان صیحه رستاخیز را بحق مى‏شنوند; آن روز، روز خروج (از قبرها) است! (۴۲)

ماییم كه زنده مى‏كنیم و مى‏میرانیم، و بازگشت تنها بسوى ماست! (۴۳)

روزى كه زمین به سرعت از روى آنها شكافته مى‏شود و (از قبرها) خارج مى‏گردند; و این جمع كردن براى ما آسان است! (۴۴)

ما به آنچه آنها مى‏گویند آگاهتریم، و تو مامور به اجبار آنها (به ایمان) نیستى; پس بوسیله قرآن، كسانى را كه از عذاب من مى‏ترسند متذكر ساز (وظیفه تو همین است)! (۴۵)