افشاگری سازمان یافته سایت های ضد انقلاب علیه «نایاک»

در سال های اخیر یا دقیق تر از سال 2002 به بعد نام گروهی به نام «شوراي ملي ايرانيان آمريکا»( ناياک) National Iranian American Council (NIAC)) در محافل سیاسی و مطبوعاتی ایران و آمریکا مطرح شد.

به گزارش «تابناک»، نایاک سازمانی غیر انتفاعی برای پیشبرد منافع جامعه ایرانیان آمریکاست؛ آن گونه که در وب‌سايت اين گروه لابی گر، ادعا شده که از بدو تأسیس در سال ۲۰۰۲ تا کنون، نایاک (NIAC) مستمر و مأثر صدایی پرنفوذ به جامعه ایرانیان آمریکا در صحن کنگره داده است. نایاک (NIAC) و اعضای آن در هر دو سواحل و منطقه مرکزی آمریکا حضور دارند.

بنا بر این گزارش، در روزهای اخیر همزمان با انتشار مقاله ای در سایت «دیلی بیست» آمریکا که به افشاگری علیه نایاک (شورای ملی ایرانیان آمریکا) پرداخته، برخی سایت های فارسی زبان خارج نشین به استقبال این گزارش افشاگرانه رفته و در گزارش هایی هماهنگ با هم، گزارش هایی را علیه نایاک روی خروجی خود گذاشته اند.

«دیلی بیست» در این مقاله با عنوان «خانواده ای در سایه، پشت پرده لابی ایران در آمریکا»، می کوشد خانوده ای را که در آمریکا برای ایران لابی می کند تا بر مقامات آمریکایی برای داشتن رابطه ای بهتر با ایران فشار وارد کند، معرفی نماید و اطلاعاتی از آنان را در اختیار مخاطب خود گذارد.

نویسنده با توصیف خانواده نمازی به افرادی که تمایلی به حضور در صحنه رسانه‌ها ندارند، آنها را نمادی از قدرت سیاسی در تهران توصیف کرده و می‌گوید: «کسانی که به نمازی‌ها نزدیک اند، می‌گویند که آنها کارگزاران مالی زیرک و کارآمدی هستند که بیشتر ترجیح می‌دهند به جای مردانی ایدئولوژیک، خود را بازرگانانی مشتاق به تجارت به دنیای غرب و بهره‌مند از آزادی‌های رایج آن جلوه دهند.

اشاره نویسنده این مقاله به خانواده نمازی مشخصا انگشت اتهام را به سوی «سیامک نمازی» پسر ارشد محمدباقر نمازی به عنوان مغز متفکر و فعال‌ترین عضو این خانواده نشانه ‌رفته است؛ کسی که خانواده نمازی را در دوران ریاست جمهوری آیت الله علی اکبر هاشمی رفسنجانی در ایران، میزبان بزرگ‌ترین شرکت‌های نفتی جهان کرد.

در این مقاله همچنین مدعی شده که شرکت‌های وابسته به این خانواده از جمله آتیه بهار در بزرگ‌ترین قراردادهای نفتی سه دهه گذشته به انحای مختلف نقش ایفا کرده است.

این افشاگری وقتی به نقطه حساس خود می‌رسد که هویت پدر خانواده نمازی فاش می‌شود؛ محمدباقر نمازی دولتمرد پیشین ایران که قبل از انقلاب، استاندار خوزستان و معاون عمرانی وزارت کشور ایران بوده است. وی در سال 1983 به آمریکا مهاجرت کرد و تنها چند سال بعد در دوران ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی به ایران بازگشته و زمینه تشکیل گروه اقتصادی آتیه بهار، آتیه گروپ، سازمان غیر دولتی همیاران و .. را به سکانداری یکی از دو پسر خود «سیامک نمازی» طرح ریزی نمود.

مقاله یاد شده که با نام مستعار «الکس شیرازی» در «دیلی بیست» منتشر شده ‌است، از نگاه کارشناسان رسانه به قلم فردی بسیار نزدیک به سیستم کاری آتیه بهار، نایاک و خانواده نمازی به رشته تحریر درآمده است؛ کسی که از مناسبات پشت پرده بین خانواده نمازی و کارکنان آتیه بهار ـ که حالا پست‌های کلیدی برای اعمال فشار به دولتمردان آمریکایی را به عهده دارند ـ آگاهی کافی دارد. دیلی بیست در توضیحی کوتاه درباره نویسنده مقاله، واهمه از شناسایی و آسیب به نویسنده و یا خانواده او در ایران را از دلایل مخفی نگه داشتن نام وی عنوان کرده ‌است.

همین نویسنده پیش از این در مقاله‌ای دیگر که در «دیلی بیست» منتشر شده بود، برخی حامیان مالی هیلاری کلینتون را به ارتباط تجاری پنهانی با جمهوری اسلامی و نقض تحریم‌ها برای فروش تجهیزات صنایع هواپیمایی به ایران متهم کرده بود؛ رابطه‌ای که حالا پس از اعلام توافق هسته‌‌ای دیگر سری قلمداد نمی‌شود.

در سال ۲۰۰۹، سناتور مارک کرک نایاک را «همدل با جمهوری اسلامی» خواند و گفت که «آنها به کنگره آمدند تا بودجه‌های مربوط به برنامه‌های [ایجاد و توسعه] دموکراسی در ایران قطع شود» نایاک به دنبال پایان دادن به «بودجه‌های ایجاد دموکراسی» دولت بوش در مورد ایران بود، چرا که این بودجه‌ها را ابزاری برای کمک به براندازی جمهوری اسلامی می‌دید. نایاک در پاسخ به حرف‌های سناتور کرک، این بودجه‌ها را ساخته و پرداخته‌ی دولت بوش و سیاست شکست‌خورده‌ی این دولت در خاورمیانه خواند که می‌خواست با تأمین [بودجه] مؤسسات غیر دولتی ایرانی نهایتا دولت ایران را براندازد.

به نظر می رسد که بدون تأیید یا رد فعالیت های نایاک، می توان گفت که رسانه های ضد انقلاب، جبهه واحدی برای مقابله با این گروه لابی گر تشکیل داده و درصدد هستند تا به راه های مختلف در برابر فعالیت هایی که این گروه در راستای کمک احتمالی به ایرانیان می کند، صف آرایی کنند.