در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی برخی بنرهای تبلیغاتی که دیده
می شود علاقمندان ورزش به خصوص فوتبال را به فکر فرو می برد که سیاسیونی که می‌خواهند از نردبان محبوبیت ورزش به
خصوص فوتبال بالا بروند چه زمانی دین خود را به آن ادا می کنند؟
به گزارش تابناک ورزشی، از حضور چهره های سیاسی در ورزش به خصوص
فوتبال، سالهاست که می گذرد.
این روزها بنرهای زیادی از نامزدهای انتخاباتی مجلس شورای اسلامی در
گوشه کنار شهر دیده می شود. از جمله بنرهایی که خیلی به چشم می آید تصویر چهره هایی
است که در کنار تیم ها و شخصیت های ورزشی لبخند به لب و با ژستی فاتح به تبلیغ می پردازند اما همیشه این سوال
را در ذهن داریم؛ افرادی که از حوزه سیاست به ورزش رسوخ کردند برای آن چه کردند؟ چه امتیازاتی از حضور این جماعت نصیب ورزش شده است؟
مثل مقداد نجف نژاد ها، حسن زمانی ها در دوره اخیر و بیادی ها و پرویز سروری ها در گذشته چه کردند؟ تعداد این جماعت آنقدر زیاد شده که حساب آن از کف اهالی فوتبال در رفته و دیگر جایی برای مدیریت خود ورزشی ها باقی نمانده است!
البته یکی مثل حسن بیادی که مدتی در هیات مدیره باشگاه پرسپولیس حضور
داشت اعتقاد دارد که پیش از حضورش در ورزش و باشگاه پرسپولیس در مجلس بوده است و
یا حسین طلا که نامش مدتی در هیات مدیره باشگاه راه آهن مطرح بود و همچنین حضور فردی مثل پرویز سروری در هیات مدیره پرسپولیس هم قابل اشاره است.
شاید به خودی خود حضور این افراد
در عرصه ورزش ایرادی نداشته باشد اما نکته ای که مطرح می شود انتظاری است که
در جامعه ورزش از حضور این چهره های سیاسی به وجود می آید و این سوال هم مطرح می
شود که آیا سیاسیون برای این ورزش پولی خرج می کنند یا بودجه فوق العاده ای جذب کرده اند و یا از لابی
های سیاسی خود برای ورزش استفاده می کنند یا اینکه تنها به پر کردن رزومه کاری و شخصی خود می پردازند؟
آیا همه مدیران سیاسی که در فوتبال قدم
گذاشته اند از نفوذ خود استفاده کرده اند تا مثلا مشکل حق پخش تلویزیونی فوتبال و دهها میلیارد تومان درآمد معلق از این محل حل شود و به جیب فوتبال برگردد؟ آیا کسی
از لابی های قدرت خود استفاده کرد که تبلیغات محیطی در خدمت باشگاه ها باشد و امتیازاتی نصیب باشگاه ها شود تا گوشه ای از عقب ماندگی مالی شان را با آن پر کنند؟ آیا
سیاسی هایی که در ورزش چهره تر شدند حق ورزش را گرفتند؟
اگر این عده از کت و شلواری ها که ورزش و فوتبال را با خیل عظیم رسانه ها و مخاطبان، جولانگاه مصاحبه ها و تصاویر خود ساخته اند، کمی هم به درد این حوزه از جامعه می پرداختند، شاید حضورشان هم قابل توجیه بود. بهر حال آنها چیزی از اعتبار خود خرج می کردند تا گره ای از کلاف سردرگم فوتبال و ورزش باز کنند اما از تصویب بودجه وزارت ورزش گرفته تا اعتبار ویژه کاروان المپیک برای آماده سازی وسفر به ریو 2016 و حتی مشکلات سیاسی نمایندگان ایران با تیم های عربی همسایه، در هیچ کدام اثری از امداد این گروه همیشه در صحنه نیست.
در مقابل ، گزارش بلندبالای فساد در فوتبال از سوی مجلس شورای اسلامی منتشر می شود که طی آن سر تا ته فوتبال را متهم کرده و اغلب فوتبالی ها را فاسد قلمداد می کند اما هیچ اشاره ای به تعداد سفرهای رایگان نمایندگان محترم همراه تیم های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا نمی کند.
