واژه «مفقودالاثر» در ادبیات دفاع مقدس به شهیدان عزیزی اطلاق می‌گردد که پیکرهای مطهرشان در مناطق عملیاتی و معرکه جنگ باقی مانده و به مواضع نیروهای خودی برنگشته است.
به گزارش میزان، در هنگام جنگ تحمیلی ۸ ساله، تعدادی از رزمندگان اسلام به دلیل"عدم امکان جابه جایی و انتقال ابدان شریف شهدا" (به دلیل نامساعد بودن وضعیت جغرافیایی مناطق عملیاتی، حجم آتش دشمن و...)، هویتشان نامعلوم و به اصطلاح «مفقود الاثر» ماندند.
در همان سال‌ها و پس از آن، تلاشهای فراوانی برای شناسایی و کشف بازماندگان جنگ صورت گرفت، اما تعدادی از آنان در جریان تبادل اسرا و شهدا و طی «عملیات تفحص» شناسایی و برخی همچنان مفقود الاثر تلقی شدند.
با اتمام بحث تبادل اسرا و بازگشت آزادگان به میهن اسلامی و بررسی های بوجود آمده، در سال ۱۳۸۴ با اعلام رسمی بنیاد شهید، رزمندگان عزیزی که ابدان شریفشان کشف و شناسایی نشد به عنوان «شهید» و «مفقود الجسد» معرفی گردیدند.
واژه «مفقودالاثر» در ادبیات دفاع مقدس به شهیدان عزیزی اطلاق می‌گردد که پیکرهای مطهرشان در مناطق عملیاتی و معرکه جنگ باقی مانده و به مواضع نیروهای خودی برنگشته است.
مهدی باکری، حمید باکری، مصطفی ردانی پور، رضا حبیب اللهی، علی قوچانی، احمد حجتی، حسن غازی و علی تجلایی، شاخص ترین شهدای مفقودالاثر جمهوری اسلامی ایران محسوب می شوند که هنوز ابدان مطهر آنها شناسایی نشده است؛ در ادامه تصاویر این شهدای گرانقدر را می بینید:
مهدی باکری
حمید باکری
مصطفی ردانی پور
علی قوچانی
احمد حجتی
رضا حبیب اللهی
حسن غازی
علی تجلایی
بماند در جهان این نظم و ترتیب ، ز ما هر ذره خاک افتاده جایی .