چرا آقایان وقتی کم می آورند از اسلام و ایمان هزینه می کنند؟

در حالی که بحث انتقال تیم های فوتبال تهرانی به شهرستان، تجربه ای شکست خورده به نظر می رسد، اخبار منتشرشده درباره انتقال تیم نفت تهران به اراک، باعث مشاجراتی در سطح رسانه ها و کارشناسان شده است که جالب ترین آن شب گذشته در برنامه نود رخ داد.

به گزارش «تابناک»، فردوسی پور که می کوشید با بهره از دیدگاه های کارشناسان و عملکرد مدیران سابق، اصل انتقال تیم های فوتبال به شهرستان را اقدامی نمایشی و برای جلب نظر مردم توصیف نماید با واکنش تند احمدی بیغش نماینده شازند روبه رو شد، به گونه ای که بیغش یک موضوع ورزشی را سیاسی کرده و حتی در بخش هایی از سخنانش برای محکوم کردن فردوسی پور از رهبر انقلاب نیز سخن گفت.

بنا بر این گزارش، هنگامی که فردوسی پور گفت: مشخص است که برخی نمایندگان مجلس باد در غبغب می‌اندازند و می‌گویند ما امتیاز یک تیم لیگ برتری را به شهرمان آورده ایم تا بتوانند در دوره آینده انتخابات مجلس رأی بیاورند»، احمدی بیغش، یکی از نمایندگان استان مرکزی کسی بود که در تماسی تلفنی، ناگهان معادلات فردوسی‌پور را به هم ریخت. او نخست، برای حرف زدن دو پیش شرط مطرح کرد: «اولا شما نباید به نمایندگان محترم مجلس توهین کنید. بعد هم حق ندارید به دولت محترم که دو دوره از مردم رأی گرفته و مورد تأیید مقام معظم رهبری هستند، توهین کنید.»

بنابراین، باید گفت، در واقع گویا امروز مرسوم شده است، از هر مسئولی که انتقاد می شود یا مسأله را به اعتقادات مردم مرتبط می کند یا با نام بردن از رهبر انقلاب، تلاش دارند، اقدام نابجا و مواضع غیر منطقی خود را توجیه کند؛ روندی که راه را بر هر گونه استدلال و منطق می بندد و به جای گره گشایی کردن از معضلات تنها بر گره های موجود، گره کور دیگری می افزاید.

در ادامه باید گفت، چرا باید یک بحثی را که با توجه با تجارب سابق دست کم درباره سه یا چهار استان با شکست روبه رو شده است، از یک بحث کارشناسی به بحثی سیاسی تبدیل کرد؟ چرا مسئولان کشور، اعم از کشوری و استانی بر خود لازم نمی بینند که پاسخی به افکار عمومی بدهند و یا مردم را در موارد مرتبط به خودشان صاحب رأی و نظر بدانند؟

اگر فردوسی پور، تنها یک مجری است، نظرسنجی های برنامه که دیگر افکار عمومی است؟! اگر در نظرسنجی مردم به این نقل و انتقال پاسخ منفی بدهند، آیا مسئولان، نظر مردم را می پذیرند یا باز می گویند دغدغه مردم مسائل دیگری است؟

البته همه می پذیرند که دغدغه مردم، بحث انتقال تیم نفت به اراک نیست، بلکه دغدغه مردم این نحوه مدیریت است، دغدغه مردم پنهان شدن پشت مقدسات، اعتقادات و مقامات است. دغدغه مردم این است که با ثمره تلاش یک گروه مانند گوشت قربانی برخورد می کنند و همه مقامات در بهره برداری از این گوشت قربانی از همدیگر سبقت می گیرند و حتی با خود دست اندرکاران مجموعه مورد نظر اندک وقعی نیز نمی نهند. تا کی باید معایب و نقائص مدیریتی را پشت اعتقادات و بازی های سیاسی گم کنیم و تنها برای محکوم کردن منتقد زمین و زمان را به هم بدوزیم، اما اندکی مسئولیت پذیر نباشیم؟