جیسون استتهام بخواهد یا نخواهد در ژانر اکشن جا افتاده و در این فضا، به او نقش پیشنهاد می‌شود و هنر استتهام این است در این فیلم‌ها به گونه‌ای ظاهر شود که تکراری نشود؛ تلاشی که در «پارکر/ Parker» نیز دیده‌ایم؛ اما آنچنان که مورد انتظار بود، برآورده نشده است. با این حال، نمی‌توان به سادگی از کنار استتهام گذشت و این اثر را ندید؛ فیلمی که امتیاز نسبتاً قابل قبولی از تماشاچیان حرفه‌ای دریافت کرده است.
به گزارش «تابناک»، «مأمور انتقال ۱»، «مأمور انتقال ۲»، «مأمور انتقال ۳»، «مکانیک»، «۱۳»، «بیلتز»، «شغل ایتالیایی»، «قاپ زنی» و «آدمکش نخبه» بخش مهمی از فیلم‌هایی است که تاکنون جیسون استتهام در آن‌ها نقش‌آفرینی کرده است. از میان آن‌ها، «سیزده» و «آدمکش نخبه» را در «تابناک» دیدهاید و حالا نوبت فیلمی دیگر از این بازیگر ۴۶ ساله انگلیسی سینمای اکشن است که سال ۲۰۱۳ اکران شده و در ایران نیز جزو شخصیت‌های دارای مقبولیت میان کاراکترهای سینمای اکشن به شمار می‌رود.
جیمز براردینلی منتقد مشهور «پارکر/ Parker» درست همان چیزی را ارائه می‌کند که تماشاگران عادی از آن توقع دارند. یک تریلر اکشن به سبک «جیسون استتهام/Jason Statham» (چیزی متفاوت از تریلر اکشن‌هایی به سبک «مت دیمون» یا سبک «راک»). استتهام، مانند «جان وین/John Wayne» در دوران اوج و «آرنولد شوارزنگر/Arnold Schwarzenegger» در دهه ۸۰، نیازی نمی‌بیند تا توانایی‌های خود به عنوان یک بازیگر را به چالش بکشد.
این بی‌میلی باعث شده تا او برآورده کنندهٔ نیازهای بخش خاصی از صنعت سینما باشد و به طوری منظم و قاعده‌مند، نوعی خوراک سینمایی خشن و خونین برای طرفدارانش فراهم کند. فیلمهای استتهام غالباً به موفقیت دست پیدا می‌کنند و کمتر پیش می‌آید شکست بخورند.
«پارکر» با فیلم‌هایی مانند «The Transporter» و «Crank» در یک طبقه قرار می‌گیرد و این شباهت از این لحاظ است که این فیلم احتمالاً مورد علاقهٔ طرفداران استتهام واقع می‌شود؛ اما سعی چندانی نمی‌کند تا به جرگه علاقه‌مندان او بیفزاید. هیچ چیز غافلگیر‌کننده یا خلاقانه‌ای در خط داستانی فیلم وجود ندارد. «پارکر» یک فیلم ساده با موضوع انتقام و سرقت است که همه اجزای لازم را در خود دارد و چند مورد برخورد خشونت آمیز و صحنه‌های اکشن قوی را هم در خود گنجانده است. استتهام، با کمک مناسب از طرف کارگردان موفق، «تیلور هکفورد/Taylor Hackford» (کارگردان فیلم‌هایی چون «An Officer and a Gentleman» و «Ray») فیلم را که نیازمند تلاش سختی نیست، به سرانجام می‌رساند.
فیلم بر اساس رمان «Flashfire» اثر «دونالد وستلیک/Donald Westlake»، منتشره در سال ۲۰۰۰ ساخته شده است. وستلیک این کتاب را با نام هنری خود، «ریچارد استارک» منتشر کرده است. با وجود این که شخصیت پارکر مرتباً در رمان‌های وستلیک حضور دارد (۲۴ نسخه از این کتاب‌ها چاپ شده‌اند)، این فیلم به نوعی نخستین حضور سینمایی این شخصیت به شمار می‌رود.
ماجراهای پارکر پیش از این مورد اقتباس قرار گرفته‌اند؛ اما هیچ کدام نام شخصیت اصلی را در خود نداشته‌اند؛ برای نمونه، در فیلم «Payback» که اقتباسی از کتاب «شکارچی/The Hunter» به شمار می‌رود، «مل گیبسون» به جای آن که نقش پارکر را بازی کند، در قالب شخصیت پور‌تر ظاهر می‌شود.
از نظر ریتم پیشروی خط داستانی مربوط به انتقام، «پارکر» مانند «Payback» عمل می‌کند، هرچند وارد کردن خط داستانی فرعی که به شخصیت جنیفر لوپز مربوط است، گهگاهی خط سیر داستان را با مشکل و موانعی مواجه می‌کند. در نهایت، بزرگ‌ترین نقطه ضعف «پارکر» آشنا بودن مواد اولیه داستان نیست، بلکه ناسازگاری در لحن فیلم و ناتوانی در ایجاد جنبش و حرکت در لحظه است. شخصیت لوپز زائد است و ممکن بود فیلم بدون حضور او موفقیت آمیز‌تر از کار دربیاید.
با این که استتهام همان بازی همیشگی خود را ارائه می‌دهد، حداقل لوپز تلاش می‌کند نقش آفرینی‌اش متفاوت از آن چیزی باشد که پیوسته در فیلمهای عاشقانه کمدی (که بن‌بستی بر سر راه حرفهٔ بازیگری او هستند) از خود به نمایش می‌گذارد. البته نمی‌توان این نقش‌آفرینی را بازگشتی به نقطه اوج کارنامهٔ سینمایی او، یعنی آنچه در فیلم «خارج از دید/Out of Sight» ارائه کرد، به شمار آورد. اما حداقل حضور او اینجا از بازی سطح پائین‌اش در فیلم‌هایی مانند «خدمتکاری در منهتن/Maid in Manhattan» و «نقشهٔ پشتیبان/The Back-Up Plan» بهتر است. مشکل شخصیت لزلی این نیست که بد بازی شده باشد.
به تماشای خلاصه 45 دقیقه‌ای از این فیلم بنشنید. 
ممنون که برامون فیلم میذاری، ولی این بازیگر خیلی لافه! نمی دونم چرا فیلم هندی ها بد نام شدن. 