تصور کنید میز غذایی که در یک میهمانی در حال غذا خوردن بر رویش هستید، حامل یک جسد باشد؛ جسدی شخصی که می‌شناسید و از سرنوشتش آگاهی ندارد و حال در چند سانتیمتری تان و زیر بشقاب غذایتان، جسد این دوست قرار دارد؛ چه حسی خواهید داشت و میزبانتان که چنین طرحی را پس از قتل ریخته‌اند، چگونه عمل خواهند کرد؟ آلفرد هیچکاک با چنین فضاسازی، به پرسش‌تان پاسخ داده است.
به گزارش «تابناک»، آلفرد جوزف هیچکاک کارگردان بریتانیایی که فعالیت عمده‌اش در سینمای آمریکا بوده را بیشتر با فیلم‌های معمایی و دلهره‌آور یا همان تریلرها می‌شناسیم اما بدون شک این استاد سینما، فعالیت‌هایش بیش از اینها بوده و برخی از تکنیک‌های سینما از فیلمبرداری تا تدوین توسط او برای نخستین بار پیاده سازی شده و در سینمای جهان، بارها تکرار شده و در واقع او به نوعی مبدع بسیاری از جزئیات سینمایی نیز محسوب می‌شود.
هیچکاک درباره فیلم‌های ترسناکی که ساخته می‌گوید: «من به مانند یک فیلسوف به مردم همان چیزی را می‌دهم که می‌خواهند. آنها دوست دارند که ترس و وحشت را تجربه کنند خوب من هم همان را به آنها می‌دهم.» و حقیقتاً نیز بهترین و درخشان ترین آثار سینمای وحشت و همچنین برخی از بهترین تریلرهای تاریخ همچنان متعلق به هیچکاک است و آثاری که پس از دوران او آمده، نتوانسته آثارش را از لیست بهترین ها خارج نماید.
«طناب / rope» نخستین فیلم رنگی هیچکاک بر مبنای فیلمنامه‌ای از آرتور لارنتز و بر اساس نمایشنامه پاتریک همیلتن ساخته شده، برخلاف «سرگیجه»، «پنجره عقبی»، «شمال از شمال غربی»، «روانی» و «پرندگان» کمتر مشاهده شده و البته یکی از فیلم‌های مهم این کارگردان توانمند محسوب می‌شود و به نوعی یک کارگاه زنده آموزش فیلمسازی است.
ماجرای فیلم در یک آپارتمان می گذرد فیلیپ و براندون، همکلاسی شان دیوید را با طنابی خفه می‌کنند و او را در صندوق آپارتمانشان می‌گذارند. همزمان مهمانی ترتیب داده‌اند که پدر و مادر مقتول، نامزد وی جانت و معلم
سابقشان روپرت دعوت شده‌اند. آنها صندوقی را که دیوید در آن قرار دارد، به
عنوان میز غذاخوری تزئین کرده
و با افتخار از مهمانان بر روی آن پذیرایی می‌کنند. هر آن ممکن است ماجرای
قتل افشا شده و دست قاتلین رو شود.
پس از مهمانی، روپرت معلم سابقشان قبل از رفتن جعبه سیگارش را جا می‌گذارد و فرصتی می‌یابد تا دوباره به آپارتمان بازگردد و موفق به افشای جنایت آنها می شود و با شلیک گلوله از پنجره به بیرون پلیس را مطلع می‌کند. تمام فیلم «طناب» در هشت برداشت فیلمبرداری شده است.
از آنجا که اندازه
فیلم‌های داخل دوربین 10 دقیقه‌ای بود، کارگردان ترتیبی داد در پایان هر 10
دقیقه یک شخصیت از جلوی دوربین رد شود و در مدت کوتاهی که تصویر سیاه
می‌شود دوربین دیگری ادامه فیلمبرداری را از تصویر سیاه قبلی با نمای
نزدیک، ادامه دهد.
هرچند همگان بر خوب بودن فیلم واقف بودند، اما با تمهید فوق، عده‌ای تصور کردند هیچکاک در پی نفی تدوین بوده، هرچند برخی این تعبیر را رد کردند و این فیلم را تجربه‌ای تازه و موفق در کارنامه هیچکاک تعبیر می‌کنند. فیلم با فضای بسته، حالتی صحنه‌ای دارد و به لحاظ روایت و ابعاد تکنیکی منحصر به فرد است و کارگردانان هنرمندانه توانسته تعلیق را در این فضای محدود حفظ کند.
به تماشای خلاصه این اثر ماندگار هیچکاک در «تابناک» بنشینید 
هنر بزرگ یعنی کل فیلم از چند زاویه محدود ودر یک فضای بسته وبا کمترین امکانات،فیلم بینظیری ساخته که هنوز بهترین آموزش برای فیلمسازان است. 