گریه سخنگوی سازمان‌ملل هنگام صحبت درباره غزه

یک سخنگوی سازمان ملل هنگام صحبت درباره حمله رژیم صهیونیستی به مدرسه سازمان ملل نتوانست جلوی خود را بگیرد و مقابل دوربین به گریه افتاد.

به گزارش تسنیم، «گریس گانس»، سخنگوی آژانس کار و امداد سازمان ملل متحد در غزه چهارشنبه شب هنگام مصاحبه با شبکه الجزیره نتوانست جلوی گریه خود را بگیرد و مصاحبه خود را قطع کرد. وی درباره حمله رژیم صهیونیستی به یک مدرسه سازمان ملل درغزه که پناهگاه هزاران فلسطینی بود، سخن می‌گفت.

در جریان حمله رژیم صهیونیستی به این مدرسه سازمان ملل دست‌کم 16 نفر کشته و  دهها نفر زخمی شدند.

رژیم صهیونیستی روز چهارشنبه، در بیست و سومین روز حمله به نوار غزه، به یک بازار در منطقه «الشجاعیه» در شرق باریکه غزه حمله کرد. بیش از 17 نفر در این حمله کشته شده و دست‌کم 200 نفر زخمی شده‌اند.

این در حالی است که شمار قربانیان حملات چند هفته اخیر رژیم اسرائیل به غزه به حدود 1200 تن رسیده و هزاران فلسطینی نیز در این حملات مجروح شده‌اند.

سازمان ملل می‌گوید بیش از 80 درصد قربانیان حملات رژیم اسرائیل به غزه غیرنظامیان هستند که بیش از 250 تن از آنان را کودکان تشکیل می‌دهند.

شورای حقوق بشر سازمان ملل به تازگی با صدور قطعنامه‌ای خواستار انجام تحقیقات مستقل درباره جنایات جنگی رژیم اسرائیل در نوار غزه شده است.

اسرائیل از هشت ژوئیه 2014 میلادی در دور جدید تجاوزات مرگبار خود به نوار غزه، این منطقه فلسطینی محاصره شده را هدف حملات هوایی بی‌امان قرار داده و از اواخر 17 ژوئیه (26 تیر) با شرکت هزاران نیروی نظامی خود، عملیات زمینی علیه این منطقه را آغاز کرده است.

تنش‌های بین اسرائیل و فلسطین پس از  کشف جسد سه شهرک‌نشین اسرائیلی در 30 ژوئن در حوالی روستای «حلحول» در شمال شهر «الخلیل» در کرانه باختری شدت گرفت. اسرائیل حماس را به ربودن و قتل این سه نوجوان متهم کرد، اما حماس قویاً این اتهامات را رد کرد.

صهیونیست‌ها در واکنش به این حادثه یک جوان فلسطینی به نام محمد حسین ابوخضیر را زنده زنده سوزاندند و پس از آن موج جدید حملات خونین رژیم اسرائیل به فلسطینیان آغاز شد.
رژیم اسرائیل همچنین از ژوئن 2007 میلادی، نوار غزه را تحت محاصره زمینی، هوایی و دریایی قرار داده و از ارسال هرگونه کمک بشردوستانه به این منطقه فقیرنشین فلسطین جلوگیری می‌کند.

محاصره تحمیلی اسرائیل بر غزه حدود یک میلیون و هشتصد هزار ساکن این منطقه را از دسترسی به حقوق اولیه‌ای چون حق آزادی تردد، حق اشتغال و برخورداری از بهداشت و آموزش محروم کرده است.