محمدعلي وکيلي در سرمقاله ابتکار نوشت:
روابط بين‌الملل در دوره کنوني بيش از آن که صحنه سياست‌هاي اعلاني دولت‌ها باشد، ميدان سياست‌هاي اعمالي است. به تعبيري، با پيچيده شدنِ روابط، زبانِ رسمي دولت‌ها با زبان غيرِرسمي در صحنه بين‌الملل متفاوت است. اين دوگانگي خود بخشي از ماهيت ديپلماسي را تشکيل مي‌دهد؛ به همين دليل زبان رسمي آئينه دشمني‌ها و دوستي‌ها به حساب نمي‌آيد. گاهي حمله کردن خود جزئي از پروسه آب کردن يخ روابط است. در مواردي هم تظاهر به توافق و رفاقت فقط يک ژستِ ديپلماتيک است.
با اين مقدمه به مذاکرات هسته اي دور هفتم نگاهي دگرباره خواهيم داشت. مذاکراتي که در ظاهر ناکام و شکست خورده به نظر مي‌آيند، ولي به زعم نگارنده اين دوره از مذاکرات جزء موفقيت آميزترين گفت وگوهاي هسته اي بود. گام‌هاي توافق نهايي در اين دوره برداشته شده است. براي اين ادعا قرائني وجود دارد، که مهم ترين آن قاطعيت دکتر حسن روحاني در اعلام نتيجه بخش بودن مذاکرات بود. او روز چهارشنبه در بازگشت از سفر نيويورک و در جمع بندي دست آوردهاي سفرش اعلام کرد که ما به زودي به توافق نهايي دست خواهيم يافت.
نشانه ديگرِ اين خوشبيني، خبري بود که از زبان وزير خارجه روسيه اعلام شد. در همان روزهايي که همگان خبر از شکست مذاکرات مي‌دادند، لاوروف اعلام کرد که مذاکرات به بالاي 95درصد توافقات منتهي شده است. اين خبر از زبان يکي از بالاترين مقامات عضو گروه 1+5 قابل تامل و بسيار مهم مي‌باشد. نشانه سوم براي موفقيت اخير مذاکرات ملاقات بالاترين مقامات سه کشور تعيين کننده اروپايي، يعني انگليس و فرانسه و آلمان، با حسن روحاني بود. گرچه اظهارات کامرون نخست وزير انگليس پس از ديدار با دکتر روحاني باعث شگفتي بود، که آن هم ناشي از ويژگي تاريخي دولتمردان اين کشور مي‌باشد، اما نفس ديدارها و مسائل مطرح شده در ملاقات‌ها همه حکايت از حل و فصل پرونده هسته اي دارد. نشانه چهارم اين خوشبيني همان چيزي است که ديگران آن را دليل شکست قلمداد مي‌کنند: يعني عدم ملاقات روساي جمهور ايران و آمريکا. به عقيده بنده عدم ديدار براي به حاشيه نکشاندن اصل توافقات مي‌باشد. ديدارها رفتاري سمبليک است و جزئي از مقدمات به حساب نمي‌آيد. اگر قرار باشد توافقات با ديدارها مخدوش شود بهتر آن است که ديداري انجام نگيرد. قرينه پنجم عصبانيت نخست وزير پريشان گوي رژيم صهيونيستي در مجمع سازمان ملل مي‌باشد. اطلاع اين مقام از موفقيت مذاکرات او را به هذيان گويي واداشت.
در پايان با اين مقدمات و قرائن معتقدم که گام‌هاي اصلي توافق برداشته شده است و اگر اتفاق غيره منتظره اي پيش نيايد در آينده اي بسيار نزديک پرونده هسته اي به سرانجام نهايي خواهد رسيد. بي ترديد اگر گمان اين جانب درست باشد، سفر اخير دکتر حسن روحاني به نيويورک و مواضع ايشان و موفقيت شان در ديپلماسي عمومي نقش تعيين کننده اي در توافقات کنوني ايفا کرده است.
