آن چیست که اگر در تهران به عدد ۲۰۰ نزدیک شود، زمین و زمان به هم می‌ریزد، اما اگر در خوزستان دو یا سه برابر این هم شود، طبیعی است؟ آیا کسی هست که پاسخ این چیستان را نداند؟!
به گزارش «تابناک»؛ در حالی که با ورود موج جدید بارشی به کشور، هوای بسیاری از شهر‌های نیمه شمالی کشورمان مطبوع و دل‌انگیز شده و ساکنان پرشمار تهران در ثبت عکس‌های دل انگیز با آسمان آبی و هوای پاک و به اشتراک گذاردن آن با دیگران در فضای مجازی از هم سبقت می‌گیرند، نفس خوزستان هنوز چاق نشده است.
دیاری که مدت طولانی است با گرد و غبار دست و پنجه نرم می‌کند و در روز‌های اخیر وضعیت وخیمی را پشت سر گذاشته است. آنقدر وخیم که اگر در هر جای جهان رخ داده بود، به قسمت ثابت بسیاری از بخش‌های خبری رسانه ملی تبدیل شده بود، ولی چون در خوزستان رخ می‌داد، کمتر وخامتش به تصویر کشیده شد و از آن اطلاع یافتیم.
اوضاعی که برای تجسم آن بد نیست، به سراغ اعداد و ارقام برویم. همان عدد شاخص آلودگی هوا که دست کم برای ساکنان تهران و چند کلانشهر آلوده دیگر کشورمان آشناست و می‌دانیم اگر زیر ۵۰ باشد، یعنی هوا «پاک» است، اگر بالای صد باشد، یعنی هوا برای گروه‌های حساس جامعه مانند خردسالان، مادران، افراد کهنسال و بیماران ناسالم» است و اگر از این محدوده فراتر برود، برای عموم خطرناک است و می‌بایست تدابیری برای کنترل آن و مراقبت از جان مردم در نظر گرفته شود.
جدولی که بر اساس آن، اگر شاخص آلودگی هوا از عدد ۲۰۰ عبور کند، وضعیت اضطراری رقم خورده و اگر عددی بیش از ۳۰۰ باشد، می‌بایست دستور تخلیه شهر را صادر کرد. اوضاعی که نمی‌دانیم با رسیدن به عدد ۵۰۰ و عبور از آن، چه تدابیری برای مقابله با آن پیش بینی شده که می‌بایست در دست اجرا قرار گیرد؛ شاید به این دلیل که تصور نمی‌کردیم هرگز شاخص آلودگی هوا به محدوده این اعداد نزدیک هم شود!
اتفاقی که در روز‌های گذشته در خوزستان رقم خورده است و البته برای اهالی این دیار تکراری است نه اتفاقی تازه! مطابق گزارشی که اداره کل محیط زیست استان خوزستان منتشر کرد، صبح روز ۲۴ بهمن ماه میزان غلظت گرد و غبار در اهواز به بیش از ۴۷ برابر حد مجاز رسید. یعنی غلظت گرد و غبار از مرز ۷۱۳۵ میکروگرم بر مترمکعب هم عبور کرد، در حالی که حد مجاز ۱۵۰ میکروگرم بر مترمکعب است!
اوضاعی که مشابه آن در چند شهر دیگر خوزستان نیز گزارش شد، ولی جز تعطیلی مدارس و چند اقدام تکراری دیگر، واکنشی به دنبال نداشت. گویی معنای اعداد در تهران و خوزستان متفاوت‌تر از چیزی است که تصورش را کنیم. آنقدر متفاوت که اگر حد آلایندگی از مرز ۵۰۰ هم عبور کند، باز وضعیت عادی است و لازم نیست تدبیری بیندیشیم؛ اوضاعی عادی که برای بررسی آن نیاز به برگزاری هیچ نشست اضطراری نیست.
وضعیتی که این پرسش را به وجود می‌آورد که به راستی چه اتفاقی باید رخ دهد و آلودگی به چه حد و مرزی باید برسد که جدی گرفته شده و مسئولان را وادار به واکنش و اتخاذ تصمیمات عاجل و اضطراری کند؟ آیا این یک بام و دو هوای مسئولان در یک موضوع واحد در دو منطقه جغرافیای مختلف در کشورمان، شایسته مجازات نیست؟!
اوضاعی که برای تجسم آن بد نیست، به سراغ اعداد و ارقام برویم. همان عدد شاخص آلودگی هوا که دست کم برای ساکنان تهران و چند کلانشهر آلوده دیگر کشورمان آشناست و می‌دانیم اگر زیر ۵۰ باشد، یعنی هوا «پاک» است، اگر بالای صد باشد، یعنی هوا برای گروه‌های حساس جامعه مانند خردسالان، مادران، افراد کهنسال و بیماران ناسالم» است و اگر از این محدوده فراتر برود، برای عموم خطرناک است و می‌بایست تدابیری برای کنترل آن و مراقبت از جان مردم در نظر گرفته شود.
