نماینده فیفا: زنان ایرانی باید در همه بازی‌ها باشند

ستاره سابق تیم ملی فرانسه و مدیرعامل بنیاد خیریه فیفا تاکید کرد که حضور بانوان در ورزشگاه‌های ایران تنها نباید به بازی‌های ملی محدود شود.

به گزارش تابناک ورزشی، یوری ژورکائف جمعه‌شنبه در یک برنامه تلویزیون اینترنتی ایرانی حاضر شد و به گفت‌وگو درباره فوتبال ایران پرداخت. او چندماه پیش به ورزشگاه آزادی آمده بود تا به عنوان نماینده فیفا بر حضور زنان در روی سکوها نظارت کند. 

یوری ژورکائف در جام جهانی ۱۹۹۸ با فرانسه قهرمان دنیا شد، همینطور با ۸۲ بازی و ۲۸ گل یکی از بهترین بازیکنان اروپا و فرانسه تا به امروز محسوب می شود. او به خاطر شخصیت خاصش مدنظر فیفا قرار گرفت و امروز مدیرعامل بنیاد خیریه فیفاست که واقعا بنیاد مهمی هم است.

سلام؛ بهمون بگو کجایی؟ با ویروس کرونا چیکار می‌کنی؟

به آشپزخونه من خوش اومدین! من در لیون هستم. در کنار خانواده‌ام هستم، در کنار پدر و مادرم. می‌دونین که اون‌ها دارن پیر میشن و منم در واقع نمیخواستم کنار اون‌ها زندگی کنم، فقط بهشون نزدیک هستم، اما نمی‌دونیم چه اتفاقی میفته، دلمون می‌خواد اینجا باشیم و به هم کمک کنیم. هفته دیگه پیش بچه‌هام میرم و برمیگردم؛ میخوام با بچه هام هم وقت بگذرونم.

بچه‌هات چند سالشونه؟

یکیشون ۲۶ سالشه، یکی شون ۲۳.

تو که خیلی جوونی.

بله. یکیشون ۲۶، یکیشون ۲۳ و یکیشون ۲۰ سالشه. یکی از دخترهام در آمریکا درس می‌خونه.

نظرت درباره سفرت به ایران چی بود؟ سفرت چطور بود؟ از چی این کشور خوشت اومد؟

عالی بود. خوبیش اینه که من مدتی در ارمنستان بودم و ایران و ارمنستان هم بهم نزدیک هستن، چون می‌دونین ریشه ارمنی هم دارم و از ایروان به تهران رفتم. خیلی نزدیک هستن، اونقدر که اول می‌خواستم با ماشین برم، اما گفتن نه خیلی دور میشه و پیچیده است. این اولین تجربه حضورم در ایران بود. اول بگم دوستان ایرانی زیادی دارم، وقتی در نیویورک زندگی می‌کردم و همچنین در پاریس، دوستان ایرانی داشتم، چون ایرانیان زیادی در پاریس و نیویورک زندگی می‌کردن و همیشه تفکرات و سنت‌ها و شیوه برخوردشون با خانواده و احترام به همدیگه برام جالب بود و موضوع مهمی هم هست.

اول خیلی هیجان زده بودم که به ایران میرم، اما هدف سفر عالی بود. اولین بار بود که تونستیم نشون بدیم می تونیم باهم کاری انجام بدیم و اون هم باز کردن استادیوم به روی زنان در یه بازی ملی بود که بعد از ۳۹ سال یا ۴۰ سال این اتفاق میفتاد که به زنان اجازه داده می‌شد به استادیوم بیان. واقعا باورنکردنی بود باعث افتخار من بود که این کار رو کردم. این اولین تجربه من بود که به‌عنوان مدیر بنیاد به ایران برم و همیشه هم در خاطرم خواهد موند.

عالیه. می‌دونم وقتی به اونجا رفتی در شبکه‌های اجتماعی درباره زنان غوغا بود و متشکرم که این سفر رو میسر کردی. الان فیفا در چه موضعی نسبت به این موضوع گرفته؟ می‌دونم که می‌خواین مطمئن بشین زنان به استادیوم میرن. سوالی که دارم اینه که فقط قراره برای بازی‌های ملی این اتفاق بیفته؟ یا در بازی‌های خانگی هم ممکن هست؟

برای همه بازی‌ها باید اینطور باشه؛ همه بازی‌ها، اما خب باید کار از یه جایی شروع بشه. می‌دونم که مخالفت‌هایی وجود داره که میگن چرا فقط ۵ هزار زن می‌تونن در استادیوم باشن، اما این تازه شروعشه. باید از یه جایی شروع کرد. فقط ۵ هزار نفر نیست، می‌تونه به ۱۰ هزار نفر هم برسه. بعدش ممکنه کلا آزاد بشه و زنان هم بتونن بلیت بخرن و به تعداد محدود نشه.
اتفاق مهمی که در این سفر افتاد، این نبود که نشون بدیم خیلی قدرتمندیم، چون فیفا هستیم نه! ما با فدراسیون رابطه نزدیکی داریم، با دولت هم همینطور. باید یه چیزی رو بدونیم، فوتبال برای زنان و مردان هست، برای دختران و پسران هم هست؛ برای همه هست، برای رنگ پوست خاصی نیست؛ برای نژاد خاصی نیست، برای جنسیت خاصی نیست؛ فقط فوتباله! و فوتبال هم برای همه کشور‌ها مهم هست. بازی هم بازی فوق‌العاده‌ای بود، تماشاگران واقعا عالی بودن؛ بازیکنان هم گل‌های زیادی زدن و بعد از گل به سوی زنان می‌رفتن و با اون‌ها شادی می‌کردن.

می‌دونم. ویدیوش رو دیدم که خیلی خوب بود؛ می‌دونی که اون زمان ویلموتس مربی بود و الان دیگه اونجا نیست.

- می‌دونم. قبل از بازی در رختکن بودم، چون من با ویلموتس بازی کردم، او دوست خوب منه؛ قبل از بازی احوالش رو پرسیدم و از دیدن من خوشحال شد. میدونم که دیگه مربی اونجا نیست.

فکر می‌کنم ما باید تو رو برای هر بازی در ایران دعوت کنیم، چون اونقدر حضورت خوش شانسی میاره که تونستیم ۱۴ تا گل بزنیم.

بله عالی بود. از اون موقع به بعد من از اتفاقاتی که در ایران میفته باخبر هستم و می‌دونم که گاهی با وجود تحریم‌های بین‌المللی کار ساده‌ای نیست که با فدراسیون ایران ارتباط برقرار کرد، اما از نزدیک رسیدگی می‌کنم و دنبال میکنم که در ایران درباره زنان چی می‌گذره و فقط هم موضوع زنان نیست، همه موضوعات در جامعه فوتبال رو دنبال می‌کنم.

صحبت اینه که این کشور ۸۰ میلیون جمعیت داره که اشتیاق زیادی برای فوتبال دارن و همواره در حال تولید بازیکنان فوق‌العاده‌ای هم هستیم؛ حالا اگه تو مسئول فدراسیون فوتبال بودی، سه تا از کار‌هایی که می‌کردی تا مطمئن بشی ایران یکی از بهترین‌های دنیا میشه چی هست؟

فکر می‌کنم قانون اول اینه که برنامه‌های زیرساختی داشته باشیم.‌های زیرساختی چیزیه که مردم دوست دارن. از عبارتش استفاده کنن، چون خوب به نظر میرسه، اما ما در فوتبال زمان نداریم. همه چیز همین الان هست. الان نیازه که بازیکنان ۱۷ یا ۲۰ ساله داشته باشن که همین الان بازی کنن، اما برای این بازیکنان ۱۷، ۲۰ یا ۲۵ ساله باید از قبل برنامه‌ای تدوین شده باشه که بتونن مشهور بشن یا بازیکنان خوبی بشن. این برنامه حداقل ۵ یا ۶ سال طول می‌کشه. هر چقدر جوان‌تر باشن و شروع کنین، بهتر میشه بازیکنان باکیفیت تربیت کرد، اما وقتی با فدراسیون یا باشگاه‌ها صحبت می‌کنیم میگن که ما همین الان می‌خوایم این اتفاق بیفته، همین الان بازیکن خوبی باشه که بتونه گل بزنه. برنامه‌های زیرساختی اولین نکته است بعدش فکر می‌کنم چیزی که مهم هست اینه که وقتی میگم زیرساخت، منظورم برای همه باهم هست، نمیخوام زنان و مردان را جدا کنم.

دومین مورد اینه که بین بازیکنان نوجوان، لیگ درست کنن؛ لیگ‌ها می‌تونن از مدارس شروع بشن، می‌تونن از مدرسه استفاده کنن و بین مدارس بازی کنن؛ مثل آمریکا، در انگلیس هم دارن این کار رو می‌کنن.

 اما چرا فقط در آمریکا از ورزش در مدرسه اینطور استفاده میکنن؟

باید در همه جهان از این ویژگی استفاده کنیم. وقتی برای مدرسه‌ات بازی می‌کنی، افتخار می‌کنی که این کار رو داری انجام میدی، حتی اگه در مدرسه دانش‌آموز خوبی هم نباشی، بازی کردن برای مدرسه برات اتفاق مثبتی میشه؛ فکر می‌کنم باید این رقابت رو سازماندهی کنیم، فیفا هم در این کار عالی هست. اولین چیزی که برای این کار باید داشته باشین، برنامه راهبردیه. نمیشه همینطوری رفت و هر کاری کرد. واقعا یه برنامه مناسب نیاز داره، بعدش در سطوح بالاتر کار ساده میشه. شروع کار سخت‌ترین مرحله است؛ سخته که زیربنا رو بشه ساخت.

بله می‌فهمم. هیچ یک از بازیکنان ایرانی رو می‌شناسی که فکر میکنی آینده درخشانی داشته باشه؟

بازی‌ای که ازشون تماشا می کردم در برابر کامبوج بود، که ۱۴ گل زدن؛ دروازه‌بان همیشه یکی از بهترین‌ها بوده.

بیرانوند؟

بله، دقیقا. خیلی شگفت‌زده شدم. با اینکه حریف زیاد قدرتمند نبود، اما از شیوه بازی ایران خوشم اومد. همین که می‌بینیم همیشه ایران به جام جهانی صعود کرده و کسی دعوتش نکرده، خودش همه چیز رو نشون میده. ایران کشوری هست که فوتبال قدرتمندی داره و باید در همین سطح ادامه بده، با اون برنامه‌های زیرساختی که مهم هم هستن، می‌تونن موفق باشن.

بله درسته. مخصوصا با استعداد‌هایی که در ایران داریم، زیرساخت‌ها خیلی مهم هستن. آخرین سوالی که ازت دارم اینه که گفتی که دوستان ایرانی زیادی در نیویورک و پاریس داری. تا حالا غذای ایرانی خوردی؟

همیشه روز عید غذای ایرانی خوردم. سال نوی ایرانی.

چه غذایی خوردی؟

عید ایرانی‌ها در موزه متروپولیتن همیشه بهترین مهمونی ممکن بوده من همیشه با دوستام اونجا هستم. اون‌ها همیشه من رو دعوت می‌کنن.

غذای ایرانی‌ای هست که مورد علاقه‌ات باشه؟

باورت نمیشه. تصور کن در موزه متروپولیتن همه جا شمع هست، غذا هم همه جا هست و می‌دونی که ارمنی‌ها هم هر دوی این‌ها رو دوست دارن. واقعا به نظر من عالی هست. من همه رو امتحان کردم.

می‌خوام درباره خودت حرف بزنم؛ تو در سال ۱۹۹۸ با فرانسه قهرمان دنیا شدی؛ از اون موقع بازی چقدر تغییر کرده؟ منظورم خود بازی در زمین هست...

منظورت سطح بازی در زمین هست؟

سطح بازی چطور شده؟ سریع شده یا همونه؟ چه تغییری کرده؟

شاید سال ۹۸ تمرکز کمتری بر مالکیت توپ داشتیم، الان در تیم‌های بزرگ همه می‌خوان مالکیت توپ رو داشته باشن و می‌خوان که قبل از خلق موقعیت، پاس‌های زیادی بهم بدن. فوتبال ما مستقیم‌تر بود. تفاوت بزرگ در زمان من این بود که بازیکنان تکنیکی بیشتر بودن. وقتی میگم بازیکنان تکنیکی منظورم اینه که ورزشکارانی بودن که خوب تمرین میکردن، ما ورزیده بودیم، اما الان بیشتر قدرت بازیکن در دریبل زدن مهمه. شاید به همین خاطر همه عاشق مسی، رونالدو و نیمار هستن.

چرا؟

چون بازیکنی بعد اون‌ها نیست که بتونه خوب دریبل کنه. در زمان من، در هر تیم حداقل سه یا چهار بازیکن تکنیکی سطح بالا بودن که می‌تونستن تفاوت ایجاد کنن.

جالبه؛ مثلا راجع به لیورپول حرف بزنیم.

یکی از تیم‌های مورد علاقه من لیورپول هست. صلاح، مانه و فیرمینو بازیکنان واقعا خوبی هستن.

چرا خوب هستن؟

چون سریع هستن، قوی هستن، دفاع میکنن، حمله می‌کنن، در دریبل هم خوب هستن. در کل بازیکنان دریبلی خوبی هستن. بهترین دریبل رو ندارن، اما الان بهترین خط حمله هستن، چون هر سه تا باهم خوب کار می‌کنن. فوتبال مدرن از نظر من همینه. فوتبال مدرن نیازمند مربیان خوبی هست که بتونن بازیکنان رو کنار هم به خوبی بازی بدن.

جالبه. فرانسه ۱۹۹۸ در برابر فرانسه ۲۰۱۸، کدومشون می‌برن؟

فرانسه ۲۰۱۸ همه پسران ما هستن. اون‌ها با ما بزرگ شدن؛ به هر حال هر دوشون قهرمان دنیا هستن. فکر می‌کنم متفاوتن، چون ما وقتی قهرمان شدیم میانگین سن تیم بالاتر بود و تجربه بیشتری نسبت به این نسل جدید داشتیم، اما جالبه، چون اون‌ها دقیقا همون چیزی رو ارائه دادن که فوتبال امروز هست. فرانسه بازیکنان خوبی داره، بازیکنان تکنیکی خوبی دار، اما مهم‌ترین چیز اینه که بازیکنان ورزیده‌ای داره.

اسم مستعارت، "مار" (اسنیک) هست. چرا؟ چه کسی این اسم رو برای تو انتخاب کرد؟ چرا این اسم رو برات انتخاب کردن؟

در موناکو آرسن ونگر مربی من بود. من گرون‌ترین خریدی بودم که از دسته یک به لیگ اصلی میومدم. در موناکو انتظارات زیادی از من داشتن؛ هم باشگاه، هم بازیکنان، هم هواداران؛ هر روز فکر می‌کردم چطوری می‌تونم بهتر باشم؛ بازیکن بهتری باشم؛ بعد جلسات تمرین، اضافه کاری می‌کردم؛ می‌موندم و انقدر به تیرک می‌زدم. از دروازه‌بان دوم می‌خواستم که بمونه و اونقدر شوت می‌زدم، ۴۵ دقیقه فقط شوت می‌زدم. شوت می‌زدم و گل می‌زدم، توپ هر بار به صورت مارپیچ به سمت تور می‌رفت. دروازه‌بان هم اونقدر خوب بود که مثل مارپیچ و تاب می‌خورد. در موناکو بازیکنان زیادی داشتیم که در تیم ملی بودن؛ وقتی من به فرانسه رفتم تا با تیم ملی بازی کنم، همه کسایی که با من بازی می‌کردن به من میگفتن «مار» و این ملی شد و همه از اون به بعد من رو «مار» صدا می‌کردن.

فکر می‌کنم تو خیلی الهام‌بخش هستی. بازم خیلی ازت ممنونم. امیدوارم به زودی ببینمت و باهم غذای ایرانی بخوریم.

بریم ایران، اونجا بریم!

الان کار مدیرعامل بنیاد خیریه فیفا که مسئولیت‌های زیادی هم داره چیه؟ به ما بگو که روز‌ها رو چطور می‌گذرونی؟ کار‌های روزانه‌ات چیه؟

روز‌های شلوغی هست. ما از خونه بیرون نمی‌ریم، اما با تیممون سخت داریم کار می‌کنیم، چون این کاری هست که نیاز به طرح‌ریزی داره. من از ماه سپتامبر در اینجا قرارداد امضاء کردم و از اون موقع ما روی استراتژی و چشم‌انداز این بنیاد کار کردیم. چون این بنیاد در سال ۲۰۱۸ کارش رو شروع کرد، اون موقع فقط چند تا برنامه داشت و خواسته فیفا و رئیس فیفا، جانی اینفانتینو این بود که بنیاد بسیار فعال باشه. می‌خواستن بنیاد قدرتمندی باشه و اساس و پایه قدرتمندی داشته باشه. ما هم روی استراتژی این بنیاد کار می‌کنیم و استراتژِی بنیاد رو برای ۱۰ سال آینده مشخص کردیم. در عین حال من دارم تیمم رو هم می‌سازم. برنامه‌هام رو دارم تدوین می‌کنم. هر روز من با تیمم از ساعت ۱۰ صبح تا ۶ یا ۷ بعدازظهر واقعا سرمون شلوغه و داریم روی پروژه‌های مختلف کار می‌کنیم.

میتونی برامون به طور خلاصه بگی که هدف و چشم انداز این بنیاد چی هست؟

چشم‌انداز ما این هست که اولین بنیاد ورزشی در دنیا باشیم، اینه که بتونیم جهانی بشیم. ما دو تا نام بزرگ رو با خودمون داریم. اولیش فیفا هست. وقتی درباره فیفا حرف میزنیم، یعنی داریم از فوتبال می‌گیم و ما هم خود فوتبال هستیم. فیفا هم همه جا هست. ما سازمانی هستیم که ۲۱۱ نفر عضو داره که بیشتر از سازمان ملل هست؛ ما واقعا می‌خواستیم شبیه آژانسی مثل سازمان ملل و دیگر سازمان‌های بزرگ، اولین آژانس دنیا در این زمینه باشیم؛ نه اینکه بخوایم اولین باشیم، بیشتر میخوایم همه جا حضور داشته باشیم. میخوایم همه قاره‌ها رو پوشش بدیم و مطمئن بشیم که می‌تونیم کمک کنیم. این اولین چیزی هست که بنیاد بهش فکر می‌کنه.

می‌تونیم یه لیست از افراد داشته باشیم که بتونیم بهشون کمک کنیم. اول این پاسخم گفتم که دو تا نام بزرگ با ماست، اولیش فیفا هست و دومیش بنیاد این کلمه "بنیاد" خیلی مهم هست و نیاز داریم که ازش استفاده کنیم، چون این کلمه چیزیه که با اون میشه به مردم رسید. مردم پیش ما نمیان، ما هستیم که به سراغ مردم می‌ریم. این کاری هست که در بنیاد فیفا انجام میدیم.

نظرت درباره کمک داور ویدیویی و نحوه اجراش چی هست؟ می‌دونم که در لیگ انگلیس زیاد دوستش ندارن، اما در ایتالیا و اسپانیا دوستش دارن. نظر شخصی تو چیه؟

می‌دونی چطوریه؟ من هیچ‌وقت خودم رو ازش جدا ندونستم، اما همیشه وقتی اشتباه میشه بیشتر دوست دارم

دوست داری؟

بله، چون اشتباه بخشی از این بازی هست. اگه فوتبالیست باشی، می‌فهمی که این‌ها واقعا بخشی از بازی هستن. فوتبال یه علم مطلق نیست و اشتباهات بخشی از بازی هستن. میدونم چیزی که دارم میگم خیلی حیاتی هست و خیلی سخته، چون وقتی که به سود شما نباشه، به مشکل برمی‌خورین و اینطوری سخت میشه، مخصوصا وقتی بازی یه کشور در برابر یه کشور دیگه است و بازی‌ها در سطح ملی انجام میشه/ در جام جهانی یه اشتباه پیش میاد و قهرمانی رو از دست می‌دین، می‌تونین صعود نکنین و بازی رو ببازین؛ چیزی که در مورد کمک داور ویدیویی خوبه، اینه که در زمین دیگه جنجالی دور داور ایجاد نمیشه. داور الان در جایگاهی قرار داره که می‌تونه راحت و خیلی حرفه‌ای‌تر از قبل در زمین حضور داشته باشه. قبلا فشار زیادی روی داوران بود. شاید الان کمتر شده باشه.