به گزارش «تابناک»، علائم اين بيماری عبارت است را می توان یک برآمدگی پوستی کوچک قرمز (پاپول) بر روی پوست ران، باسن یا زیر بغل که معمولاً رشد آن با پاک شدن قسمت مرکزی ضایعه همراه است، دانست. همچنین این ضایعه ممکن است به صورت متعدد ظاهر شود.
در مراحل بعد بروز هریک از موارد زیر قابل پیش بینی است:
• درد و ناراحتی عضلانی
• درد پشت
• تهوع و استفراغ
• گلودرد
• خستگی و خواب‌آلودگی
• تب و لرز
• نقص گردنی همراه سردرد
• بزرگی طحال یا غدد لنفاوی
• بزرگی قلب و اختلالات ریتم قلب
• درد مفصلی مهاجر، که نهایتاً با قرمزی و گرمی مفصل همراه است.
علل بيماری لايم
عفونت يك نوع باكتري(اسپيروكت) به نام بورليا بورگدورفری، كه در اثر گزش يك نوع كنه به انسان منتقل مي‌شود.
عوارض بيماري لايم
از جمله عوارض بیماری لایم می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• نارسایی احتقانی قلب
• آسیب مغزی دایمی (نادر)
• تغییر شکل دایمی مفصل
• اختلال اعصاب خارج مغزی (نوروپاتی محیطی)
تشخيص بيماری لايم
براي تشخيص بيماري لايم دو‌راه وجود دارد كه عبارت است از:
• آزمایش‌های خون
• نمونه‌برداری پوست
راه‌هاي درمان بيماري لايم
در مورد راه های درمان بیماری لایم موارد زیر مورد اشاره قرار گرفته است:
• استفاده از چوب زیربغل در راه رفتن برای برداشتن وزن از روی مفاصل مبتلا در صورت لزوم
بیشتر بخوانید
• درمان زودرس اين بيماري در پیشگیری آسیب عصبی و ایجاد آسیب‌های عصبی برگشت‌ناپذیر اهمیت زيادی دارد.
• کمپرس گرم برای کاهش درد مفصلی با حمام داغ، یا استفاده از کیسه‌های گرم‌کننده، لامپ‌های گرمازا یا درمان با قرارگیری در معرض جریان‌های گردابی.
درمان بيماري لايم از طريق تغذيه و فعاليت
در زمان ابتلا به اين بيماري سعي داشته باشيد تا زماني كه علائم التهاب فعال است در بستر استراحت كنيد و اگر علائم التهاب برطرف شد شما مي‌توانيد فعاليت خود را از سر بگيريد، توجه داشته باشيد كه اين بيماري نياز به رژيم خاصی ندارد.
راه‌هاي پيشگيري بيماري لايم
برای پیشگیری از ابتلا به بیماری لایم می توان اقدامات زیر را در دستور کار خود قرار داد:
• استفاده از لباس‌های محافظ دارای یقه و سرآستین تنگ
• بررسی دقیق پوست و برداشتن کنه های یافت شده در سطح پوست
• استفاده از ترکیبات مؤثر دفع‌کننده حشرات نظیر (دی‌ای‌ای‌تی 100% در نواحی دارای کنه).
• برای سگ و گربه خانگی خود از گردن‌بندهای حاوی مواد دفع‌کننده کنه استفاده کنید.
در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
علاوه بر موارد فوق شرایطی نیز وجود دارد که ایجاب می کند فرد به پزشک مراجعه کند که در ادامه مورد اشاره قرار می گیرد:
• اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم بیماری لایم باشید.
• اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.
آنتی بیوتیک‌ها
آنتی بیوتیک‌های خوردنی، درمان‌هایی استاندارد برای سطوح اولیه‌ی بیماری لایم هستند. این آنتی بیوتیک‌ها برای بزرگ‌سالان و کودکان بالای ۸ سال، معمولا داکسی‌سایکلین هستند. برای کودکان کوچک‌تر، زنان شیرده و باردار و حتی دیگر بزرگ‌سالان هم از آموکسی‌سیلین و سفوروکسیم استفاده می‌شود. دوره‌ی درمان با آنتی بیوتیک ۱۴ تا ۲۱ روز و به‌زعم برخی ۱۰ تا ۱۴ روز است. هر دو مدت درمان، ظاهرا دارای اثربخشی یکسان هستند.
آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی هم زمانی استفاده می‌شوند که بیماری سیستم مرکزی اعصاب را تحت تأثیر قرار داده باشد. در این مواقع، پزشک درمان آنتی بیوتیک داخل وریدی ۱۴ تا ۲۸ روزه را تجویز می‌کند. اگرچه خلاص شدن از علائم بیماری با این درمان کمی طولانی است، اما عفونت را از بین می‌برد. عوارض این درمان هم زیاد است: اسهال مزمن، کاهش تعداد گلبول‌های سفید خونی، تجمع یا ایجاد عفونت سایر میکروارگانیسم‌ها در بدن که ارتباطی با بیماری لایم ندارند.
بعد از درمان، عده‌ی اندکی از افراد، علائمی، چون خستگی و درد ماهیچه دارند. علت بروز این علائم بعد از درمان مشخص نیست و استفاده از آنتی بیوتیک‌های بیشتر فایده‌ای ندارد. بعضی متخصصان معتقدند که برخی از افراد مبتلا به لایم، از قبل مستعدِ نشان دادن واکنش‌های خودایمنی بوده‌اند و این استعداد باعث بروز علائم این‌چنینی در آن‌ها می‌شود. البته این موضوع باید بیشتر مطالعه شود.
لطفا قید کنید موارد انسانی بیماری تاکنون در ایران دیده شده است یا خیر !؟