به گزارش «تابناک» به نقل از خبرگزاری صدا و سیما، پایگاه اینترنتی نشریه هیل وابسته به کنگره آمریکا نوشت: طبق گزارش‌ها تاکنون ۱۰۹ عضو نظامی ارتش آمریکا در نتیجه حمله موشکی ایران به پایگاه ارتش آمریکا (عین الاسد) در عراق در ماه ژانویه دچار آسیب دیدگی‌های مغزی شده اند و آمار در این زمینه در حال افزایش است. برای برخی افراد، علائم آسیب دیدگی مغزی تا ماه‌ها یا حتی سال‌ها مشخص نخواهد شد. در حالی که زمانی فکر می‌کردیم آسیب دیدگی‌های مغزیِ ملایم بی ضرر هستند، اکنون می‌دانیم که این مساله، یک مشکل سلامت عمومی بزرگ و فزاینده است.
آسیب دیدگی‌های مغزی می‌تواند از سطح ملایم تا شدید مختلف باشند. افرادی که دچار آسیب دیدگی‌های ملایم یا شدید مغزی هستند ممکن است با ناتوانی‌های طولانی مدت —حتی برای تمام عمر — روبرو شوند. آسیب دیدگی مغزیِ ملایم که معمولا به عنوان صدمه مغزی معروف است، از لحاظ کلی با علائم کوتاه مدت همراه هستند، اما در حقیقت ممکن است دارای تاثیرات عصبی طولانی مدت شوند که به «سندرم پس از صدمه» (PCS) معروف است.
سندرم پس از صدمه هر سال ۲۰ درصد از قربانیان صدمات مغزی را دچار مشکل می‌کند. طبق یک گزارش منتشر شده، هر سال نزدیک به ۴ میلیون نفر در فعالیت‌های ورزشی و تفریحی دچار صدمه مغزی می‌شوند. زمانی که این رقم را با آسیب دیدگی مغزی بر اثر سقوط از ارتفاع و تصادفات جاده‌ای جمع کنیم، آمار بسیار بیشتر شده و میلیون‌ها نفر دیگر تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
مجموعه‌ای از علائم شدید با سندرم پس از صدمه همراه است. در این میان می‌توان به سردرد‌های مزمن، افسردگی، مشکلات شناختی، حافظه ایی، بینایی و تعادلی و همچنین اختلالات خواب اشاره کرد. طبق یکی از تحقیقات اخیر، تنها ۲۷ درصد از بیمارانی که دچار سندرم پس از صدمه هستند، به طور کامل درمان شده اند، این بدین معنی است که ۷۳ درصد از بیماران علائمی داشته اند که هیچگاه برطرف نشده است. حتی یک سوم افرادی که درمان شدند، بیش از یک سال تحت معالجه قرار داشته اند.
در این مطلب، صحبت از اعضای نیرو‌های نظامی هنوز شروع نشده است. بیش از ۴۱۳ هزار عضو نظامی بین سال‌های ۲۰۰۰ تا سه ماهه سوم سال ۲۰۱۹ دچار آسیب دیدگی مغزی شده اند. بیش از ۸۰ درصد از آن نیز صدمه ملایم بوده است. صدمه ملایم مغزی یک مشکل جدی در حوزه سلامت عمومی در ارتش آمریکا است. بسیاری از نظامیان آمریکایی، حتی افرادی که در خارج از مناطق جنگی حضور دارند، در جریان آموزش‌ها و فعالیت‌ها در معرض صدمه مغزی هستند. امواج انفجار، شلیک تسلیحات بزرگ در طول ماموریت‌های آموزشی، سقوط در طول تمارین سخت فیزیکی، تصادف وسایل نقلیه و فرود‌های شدید هواپیما جزء اتفاقات معمولی هستند که باعث ایجاد خطر صدمه مغزی می‌شوند.
تاثیرات حتی یک مورد صدمه مغزی می‌تواند پس از طول خدمت نظامی افراد و پس از ترک ارتش همچنان باقی بماند؛ برای برخی افراد، این تاثیرات در کل طول عمر باقی می‌مانند. تحقیقات نشان داده است که کهنه سربازان و نظامیانی که دچار صدمه مغزی شده اند:
- نسبت به افرادی که صدمه مغزی ندارند، احتمال زوال عقل در آن‌ها، دو برابر بیشتر است.
- ۵۶ درصد خطر ابتلا به پارکینسون در آن‌ها بیشتر است.
- پس از تجربه صدمه مغزی، با مشکلات شناختی مواجه می‌شوند که عملکرد آن‌ها را در زمان بازگشت به خدمت ارتش زیر سوال می‌برد.
- بیشتر در معرض بی ثباتی در حوزه ازدواج و محیط کار هستند.
- احتمال بیشتری وجود دارد که از اختلال استرس پس از سانحه رنج ببرند.
- خطر خودکشی در تمام طول عمر در آن‌ها افزایش می‌یابد.
- آیا ما به عنوان یک کشور به اندازه کافی برای محافظت از صدها هزار عضو نظامی در پایگاه‌های آمریکا در سراسر دنیا کار انجام می‌دهیم؟ چرا وقتی دیگر حوزه‌های درمانی به طور قابل ملاحظه‌ای پیشرفت کرده اند، پیشرفت بیشتری در تحقیقات صدمات مغزی ندیده ایم؟ درمان صدمات مغزی هنوز حالت ابتدایی دارد و بر علائم و نه بر درمان آن متمرکز است. استاندارد درمان این مسئله در حال حاضر همانند شرایط یک دهه گذشته است: یعنی استراحت و بازگشت به فعالیت (با توجه به علائم و نشانه ها) کنگره، پنتاگون، نهاد بهداشتی و صنعت دارویی باید تعهد و پیشرفت در تحقیقات و توسعه دارویی را افزایش دهند تا یک روز ما از درمانی موثر برخوردار شویم؛ استراحت در این زمینه کافی نیست.
این چه آسیبهای مغزی هست که اکثرا به محل خدمتشان برگشته اند، راستی از آن صدها کشته چه خبر؟