تاکسی‌های اینترنتی به مشتریان حق انتخاب‌های فراوان دادند، انتخاب مبدأ و مقصد با دقت کمتر از چند قدم، یکی از این انتخاب‌ها بود؛ در واقع مشتری تاکسی اینترنتی می‌تواند انتخاب کند، دقیقا در چه محلی سوار شود و دقیقا در چه محلی پیاده شود، مشابه گرفتن تاکسی‌های تلفنی در گذشته، با این تفاوت که مکانیسم بسیار مشخصی برای محاسبه قیمت سفر وجود دارد.
به گزارش شرق، در واقع تاکسی‌های اینترنتی رقیب تاکسی‌رانی خطی نیستند، بلکه جایگزین امروزی تاکسی‌تلفنی‌های سابق‌اند. تاکسی‌های اینترنتی بستر را برای سفر کودکان و سالمندان، در مسافت‌های طولانی شهری، بدون نیاز به همراه فراهم کرده‌اند که از چند منظر گوناگون می‌توان برای این مشخصه مزایایی ذکر کرد.
به‌طور قطع در آینده نزدیک، جریان تعامل بر اساس نیاز مشتری، تاکسی‌های اینترنتی را به ایجاد تمهیدات مناسب برای سفر جانبازان، معلولان و افراد کم‌توان جسمی و حرکتی هدایت خواهد کرد. اگر امکان انتخاب زبان غیرفارسی، برای مسافران مهیا شود و راننده‌های مسلط به زبان‌های دیگر برای سرویس‌دهی به توریست‌ها اعلام آمادگی کنند، مشکل بزرگ توریست‌ها در سفرهای شهری در ایران برطرف خواهد شد.
برطرف‌کردن این دو مشکل از طریق تاکسی‌های اینترنتی بسیار آسان است و هیچ هزینه‌ای از بودجه عمومی دربر ندارد، اما در نظر بگیرید برای برطرف‌کردن همین دو مشکل، اگر سازمان‌های عمومی یا دولتی بخواهند وارد عمل شوند، چند سازمان باید وارد عمل شوند، چقدر زمان، چقدر هزینه و چقدر برنامه‌ریزی نیاز است و آیا سازمان‌های عمومی و دولتی در نهایت خواهند توانست این مشکلات را حل کنند یا خیر؟ درصدی که تاکسی‌های اینترنتی از راننده اخذ مي‌كنند، در مقابل ارقامی که در گذشته آژانس‌های تاکسی‌سرویس می‌گرفتند واقعا ناچیز است.
در ضمن در سفرهای به مقصد طرح ترافیک، نه تنها درصدی اخذ نمی‌کنند، بلکه در موارد بسیار جایزه هم به رانندگان می‌دهند؛ در زمان‌هایی که بنا به هر دلیل رانندگان تمایل کمتری به خدمت‌رسانی دارند، مانند ایام عید نوروز، شرکت‌های تاکسی اینترنتی جوایزی به رانندگان می‌دهند تا آنان را به سفر بیشتر در این زمان‌ها تشویق کنند و با اهرم تشویق، به یاری مسافران می‌شتابند. همه این موارد را باید در ضمن این نکته متصور شد که هیچ بودجه‌ای از بودجه‌های عمومی و شهری برای این فرایند ارزشمند هزینه نمی‌شود.
در واقع بخش خصوصی با راه‌اندازی تاکسی‌های اینترنتی وارد گود شده تا مشکلات بسیاری را برطرف كند و احترام به مشتریان را، چه در داشتن حق انتخاب و چه در فرایند سفر و چه در امنیت سفر، ایجاد کند و این خود به‌تنهایی مستوجب تقدیر از ایجادکنندگان آنهاست. به باور نگارنده، تاکسی‌های اینترنتی نه تنها تهدید نیستندبلکه فرصتی طلایی برای کم‌کردن بار ترافیکی شهرها هستند.
مدیران شهری و نمایندگان مردم در شوراهای شهر، به‌جای ممانعت‌کردن از فعالیت این فعالان بخش‌خصوصی، بهتر است جایگاه قانون‌گذاری خود را به رسمیت بشناسند و به‌منظور رعایت منافع عمومی مردم به تدوین چارچوب قانونی فعالیت این شرکت‌ها بپردازند و در ضمن پذیرفتن هویت و ماهیت انکارناپذیر آنان، راه را برای توسعه هرچه بیشتر فعالیت آنان و کاهش هزینه‌های تاکسی‌رانی از بودجه‌های عمومی هموارتر کنند.
بهتر است از همه مدیران و مسئولانی که تاکسی‌های اینترنتی را تهدید می‌دانند، دعوت شود فقط یک‌بار در ساعت یک بامداد، بدون راننده و خودرو شخصی خود، به سطح شهر تهران که پایتخت ایران است، بیایند تا ببینند عملا حتی در میادین اصلی شهر، هیچ خبری از شبکه حمل‌ونقل عمومی نیست و مسافران مستأصل راهی به‌جز اعتمادِ پرریسک و پرخطر به رانندگان خودروهای شخصیِ گذری ندارند و اگر تاکسی اینترنتی در اطرافشان نباشد، با صدها نوع خطر مواجه خواهند شد. مدیرانی که خودرو شخصی با راننده دارند هرگز حال مردمی را که حمل‌ونقل نیمی از دغدغه روزانه‌شان را تشکیل می‌دهد، درک نخواهند کرد.
